این بار ماجرا از یک درخت شروع شد. درختی که در کتابخانۀ کودکان خیریه بهنام دهش پور نامش را درخت آرزوها گذاشته اند. کودکان مبتلا به سرطان می آیند و آرزوهایشان را بر روی درخت آویزان می کنند و مردم نیکوکار هم که بچه ها آنها را فرشته های زمینی می نامند، می آیند و این آرزوها را برآورده می کنند تا کودکان برای سلامتی خود نیز امید داشته باشند.
وقتی به آرزوی پوریا رسیدیم فکر می کردیم آرزویی غیر ممکن باشد، روی قلب آرزوی پوریا نوشته شده بود: علی دایی؛ همه فکر می کردند مگر می شود؟! آقای مربی آن هم با آن همه جذبه که همیشه باید او را فقط در تلویزیون ببینیم به خاطر آرزوی پوریای ۹ ساله به یکی از شلوغ ترین بیمارستان های تهران بیاید!
اما برخلاف تصورمان همه چیز به سادگی رقم خورد وقتی مسئولین کتابخانه کودکان با او تماس گرفتند با وجود اینکه باید سر تمرین تیم نفت تهران حاضر می شد گفت حتماً خواهد آمد.
