کد خبر: ۳۳۷۷۳۴
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۳۹۵ - ۱۵:۲۶ 03 December 2016

من متولد سال 63 هستم،با جنگ،دلهره،فراز و فرودهای بسیار زیادی بزرگ شدم. من و هم سالانم که کتابخوانی را عموما با شریعتی آغاز کرده بودیم وقتی پا به دانشگاه گذاشتیم خود را وامدار سه آذر اهورایی می دانستیم و هرگونه رفتار خارج از آن چارچوب و آرمان را خیانت به آن خون های پاک می دانستیم. امسال که به برنامه های روز دانشجو نگاه میکردم کاملا شوک زده شدم. "برگزاری ازدواج آسان"،"مسابقه استند آپ کمدی"،"جنگ شادی"،"بازیهای رایانه ای"،"شیرین کاری و شعبده" و دعوت از محمدرضا گلزار و ... اینکه این برنامه ها چه نسبتی با خون شهدای 16 آذر دارد بماند، خنده دار آنجا که آقای ایرج کجوری مدیر کل فرهنگی وزارت علوم در مقابل اعتراضات به خبرنگار ایران گفته:«وزارت علوم هیچ گونه دخل و تصرفی در برنامه ها ندارد.»!!! عجب! در روزی که به مناسبت بزرگداشت شهادت سه دانشجوی مبارز روز دانشجو نامیده شده وزارت فخیمه علوم برای پاسداشت آنها برنامه ای ندارد. البته از این وزارت دیر هشیار علوم و کمیسیون بی خیال فرهنگی مجلس انتظار بیشتری نیست.
داغ دل من و دوستان و هم نسلانم را از زبان معلم بزرگ بیان میکنم آنجا که دکتر شریعتی به مناسبت 16 آذر نوشت:«اگر اجباری به زنده ماندن دارم نبود،خود را در برابر دانشگاه آتش می زدم،همان جایی که 22 سال پیش "آذر" مان در آتش بیداد سوخت،او را پیش پای "نیکسون" قربانی کردند. این سه یار دبستانی که هنوز مدرسه را ترک نگفته اند،هنوز از تحصیلشان فراغت نیافته اند،نخواستند -همچون دیگران- کوپن نانی بگیرند و از پشت میز دانشگاه به پشت پاچال بازار بروند و سر در آخور خویش فرو برند.از آن سال چندین دوره آمدند و کارشان را تمام کردند و رفتند،اما این سه تن ماندند تا هر که را می آید، بیاموزند،هر که را می رود سفارش کنند.
آنها هرگز نمیروند،همیشه خواهند ماند،آنها "شهید" اند. این سه قطره خون که بر چهره دانشگاه ها همچنان تازه و گرم است،کاش میتوانستم این سه آذر اهورایی را با تن خاکستر شده ام بپوشانم،تا در این سموم که می وزد نفسرند! اما نه،باید زنده بمانم و این سه آتش را در مسیر نگاه دارم.»*

*درج برخی از علائم نگارشی از سوی نگارنده می باشد.


اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار