تابناک فارس به نقل از فارس:خبرنگار دردهایی دارد که بارها آنها را مطرح کرده است. این حرف‌ها و دردودل‌ها شاید بارها در محافل مختلف عنوان شده باشد، اما همچنان باقی هستند و ذکر می‌شوند.
کو گوش شنوا؟!
علیرضا فرضی که 23 سال سابقه کار مطبوعاتی در حوزه رسانه دارد، بیان مشکلات خبرنگاران و حوزه رسانه را اتلاف وقت و خسته کردن روان عنوان می‌کند و به خبرنگار فارس می‌گوید: نظرات و مشکلات هزاران بار مطرح شده است و هزاران گوش آنها را شنیده‌اند، اما این مشکلات همچنان وجود دارد.
وی ادامه می‌دهد: کار خود را چند ماه قبل از چاپ اولین نسخه از روزنامه نیم‌نگاه شروع کردم و از سال 86 تاکنون نیز در روزنامه اطلاعات فعالیت دارم و در این مدت بارها با مشکلات این حوزه مواجه شده‌ام.
فرضی به تشکیل خانه مطبوعات برای حل مشکلات رسانه‌ای اشاره می‌کند و می‌افزاید: اما در این مدت اتفاق موثری برای حل مشکلات خبرنگاران نیفتاده است و تشکیل انجمن صنفی خبرنگاران هم که اخیراً صورت گرفته به شکلی با آن برخورد می‌شود که تشکیل آن را بی‌فایده نشان دهد.
این خبرنگار باسابقه باری که بر دوش خبرنگار است را سنگین می‌داند و بیان می‌کند: همه از خبرنگار توقّع دارند اما خبرنگار حق ندارد از بقیه توقّعی داشته باشد.
وی تصریح می‌کند: خبرنگاری عشق است اما این عشق یک طرفه است و اگر با تمام مشکلات هنوز هم خبرنگاران ما در عرصه رسانه می‌کوشند از همین عشق نشات می‌گیرد.
شغل بی‌افق
فرزاد وثوقی با 25 سال سابقه خبرنگاری، بازنشستگی را با حداقل دستمزد از طریق بیمه کارگری برای خبرنگار پایان یک سیر شغلی عنوان می‌کند و معتقد است: خبرنگاری در کشور ما شاید یک پیشینه خوب است اما افق و آینده ندارد.
وی ادامه می‌دهد: در آستانه 17 مرداد تنها کاستی‌هایمان را عنوان می‌کنیم اما راه حلی که این مشکلات را از ریشه بردارد تاکنون ارائه نشده است.
وثوقی با ابراز تاسف از عملکرد برخی از خبرنگاران نمادین اظهار می‌کند: نیروی متخصص و کارآمد در این حوزه وجود دارد، اما شمار آنها این تعداد نیست که در روز خبرنگار و آستانه این روز به حوزه‌ها سرازیر می‌شوند.
وی با اشاره به اینکه سطح دستمزد خبرنگار مناسب نیست و جوابگوی حداقل نیازهای خبرنگاران نیست، تاکید می‌کند: امور صنفی و یا بیمه در این مورد تعهدی بر عهده ندارند و برخی مدیران مسؤول نیز که رسانه خود را اجاره می‌دهند به کاهش این دستمزدها دامن می‌زند.
وثوقی معتقد است: در این شرایط اگر مطبوعات و رسانه فعال است قطعاً مدیرانی که در راس هرم آنها هستند مزایایی دریافت می‌کنند، اما این مزایا به سفره خبرنگار و خانواده مطبوعات نمی‌رسد که ضعف بزرگی در جامعه فرهنگی ماست.
استفاده از قلم شخصی
محسن تورع کپی کردن از روی خبرهای سایر خبرنگاران را معضلی در حوزه مطبوعات می‌داند و عنوان می‌کند: مهم نیست چند خبرنگار در یک جلسه هستند خروجی باید تعداد و تنوع خبری به تعداد قلم‌های حاضر باشد و این به معنای پرهیز از کپی کردن از روی خبر دیگران است.
وی ادامه می‌دهد: سایت‌های خبری نوپا نیز باید مورد حمایت قرار بگیرند چون طراحی و تامین امنیت یک سایت هزینه‌بردار است و باید از آنها برای انجام رسالت مطبوعاتی حمایت شود.
این خبرنگار کوشا معتقد است: باید سازمان یا نهادی بر روی عملکرد خبرنگارنماها نظارت کند تا زحمات خبرنگاران واقعی این حوزه بی‌ثمر نماند.
وی می‌افزاید: خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری نباید به صرف تولید و انتشار خبر سریع‌تر به ساختار نوشتاری و خبری پوشش‌های خود صدمه بزنند، زیرا ضعف در نوشتار یک خبر به رسانه یک منطقه و استان آسیب می‌زند.
خبرنگاری نان نیست
احمدرضا سهرابی هم که از فعالان حوزه رسانه است و خبرنگاری و کاریکاتوریستی را در سابقه خود دارد از حرف پدرش یاد می‌کند و می‌گوید: 25 سال پیش پدرم که با ورود من به این عرصه مخالف بود گفت خبرنگاری شاید آب شود اما برایت نان نمی‌شود!
وی با خوشرویی ادامه می‌دهد: دوست ندارم تداوم مشکلات خبرنگاری و رسانه تا جایی برود که ناچار شوم راه 25 ساله‌ای را که با دل رفتم با عقل برگردم.
سهرابی اظهار می‌کند: خبرنگاری همه عشق است و بهترین تجلیل برای خبرنگار یاد کردن از فعالان این عرصه که ماندگاری آفریدند و در این راه شهید شدند.
وی تاکید می‌کند: قلم خبرنگاری که زمینه کمک به یک کودک سرطانی را فراهم می‌کند و خیّری را به کمک یک محروم می‌رساند، سوختی است که باک دل خبرنگار را پر می‌کند تا در این راه باز هم بماند.
مشکلات عکاسان خبری
امیر صادقیان هم که از سال 93 به عنوان عکاس خبری وارد عرصه رسانه شده است،می‌گوید: در برخی مواقع برخوردهای نامناسبی که با عکاس خبری می‌شود به مراتب تندتر از برخورد با خبرنگار است.
وی می‌افزاید: دستمزد عکاسان خبری پایین است و بر اساس گزارش خبری تعیین می‌شود که واقعاً جوابگوی نیاز زندگی نیست و عکاسان خبری با کارهای آزاد عکاسی روزگار می‌گذرانند.
