به قلم دکتر هوشنگ عطاپور پزشک و روزنامه نگار
کد خبر: ۷۱۷۴۱۳
تاریخ انتشار: ۰۱ اسفند ۱۳۹۷ - ۲۲:۲۹ 20 February 2019

همین چند ساعت پیش بود که مدیر عامل انجمن زیست محیطی ژینکوی اشنویه با ارسال پیامک، خبر دادند که "یک محموله چوپ در ورودی بارانج از سمت ارومیه در حال بارگیری به تریلی است".
مشابه همین اخبار ، هر روز با عکس و شماره خودروهای باری در شبکه اجتماعی منتشر می شود که حکایت از قلع و قمع درختان بی زبان و تخریب محیط زیست در مناطق مختلف آذربایجان دارد. ما تصاویر متعددی را از شهرهای استان های اردبیل، آذربایجان شرقی و غربی، زنجان همه روزه مشاهده می کنیم که کامیونهایی با بار چوب که اغلب هم جوان هستند، در جاده های بین شهری به سمت کارخانه های چوپ استان های شمال ( مازندران) در حرکت هستند.
▪️بعد از انتشار اخبار مربوط به قطع درختان بسیار ارزشمند جنگل های ارسباران ( قره داغ) ، و واکنش گسترده شهروندان و فعالین زیست محیطی. استانداری و دادگستری استان آذربایجان شرقی و حتی نماینده ولی فقیه در آن استان تحرکاتی را شروع کردند ، ولی تداوم قلع و قمع درختان و فروش چوپ هنوز ادامه دارد و به نظر می رسد حباب برخورد قضایی با متخلفین ترکیده است و مسوولین مختلف با سکوت و عدم واکنش به این اقدام تخریب زیست محیطی، زمان می خرند تا کارخانه صنایع چوپ مازندران تعطیل نشوند و بحران کارگری رخ ندهد.
▪️ داستان ، از آنجا آغاز شده است که ، برای حفظ جنگل های ارزشمند شمال کشور، سه سال تنفس داده شده است تا حداقل ، فرصتی برای حفظ حداقلی جنگل های شمال از دست تعدی صنعت چوب لجام گسیخته فاقد پیوست زیست محیطی ، فراهم شود. اما گویا قانون گذار بخش دیگر ماجرا را پیش بینی نکرده بود که ، کارخانه های این استان ها باید منابع جایگزین داشته باشند تا بتوانند پاسخگوی کارگران و بازار فرآورده های چوبی موردنیاز کشور باشند! به همین دلیل هم ، دود این بی برنامگی به چشم محیط زیست مناطق شمال غرب کشور می رود و دلالان جوب با دو و سه برابر کردن، قیمت ، چوب حراج به جنگل های ارسباران و باغات منطقه آذربایجان و استان گلستان زده اند.
▪️با کمال تاسف ، در بسیاری از حوزه ها ، ما فقط نگاه تک بعدی به امر تولید و اشتغال داریم و اهداف توسعه پایدار را فدای رشد اقتصادی کوتاه مدت می کنیم. به همین دلیل هم در سه دهه اخیر ، توسعه و پیشرفت حاصل آمده در کشور ، با هزینه های کلان زیست محیطی خطرناکی صورت گرفته است که هرچه زمان می گذرد، اهمیت این هزینه های غیر قابل جبران ، بیشتر و بیشتر خود را نشان می دهند.
▪️بدون تردید ، ظرفیت بالای کارخانه های چوب بری در مازندران ، بیش از توان تولید چوب در کشور است.به همین دلیل ، جنگل های شمال هم در معرض نابودی قرار گرفته اند. ولی تنفس این جنگل ها به هزینه جنگل های در معرض بالای خطرِ دیگر نواحی ؛به فاجعه های بدتری منتج می شود. شکی نیست که جنگل های قره داغ و گلستان ، آسیب پذیرتر از جنگل های شمال هستند. جون رطوبت و بارندگی در آنجا کمتر است.
چنین اتفاقی برای دریاچه ارومیه و تالاب های مختلف کشور نیز روی داده است.
▪️توسعه بخش کشاورزی و باغداری با هدف خودکفایی در آذربایجان غربی و احداث سدهای متعدد، منجر به خشک شدن دریاچه ارومیه گردید و اگر این دریاچه احیا نشود، به دلیل تبعات زیست محیطی آن، هم کشاورزی و هم معیشت و زندگی شهروندان حوزه دریاچه ارومیه در معرض نابودی قرار خواهند گرفت. اگر از همین حالا مانع قطع بی رویه و بدون جایگزینی درختان جنگل ها و باغات کشور نشویم ، ده سال دیگر همین مناطق دچار تخریب برگشت ناپذیر محیط زیست خواهند شد و زمین این جنگل ها و باغات ، تبدیل به ویلاهای قورت داده شده توسط جنگل خواران و ویلا نشینان خواهد شد.
▪️همه فعالین زیست محیطی ، با بانگ بلند فریاد می زنند که دیگر زمان بیداری و تعهد به محیط زیست فرا رسیده است. دیگر زمان آن است که بفهمیم ، جفا به محیط زیست و مصرف بیش از حد منابع آن، به معنای خشک شدن نسل انسان ایرانی در این سرزمین خواهد بود.
به هوش باشیم.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار