سوره النبا
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿ ۱ ﴾
درباره چه چيز از يكديگر مىپرسند ( ۱)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿ ۲ ﴾
از آن خبر بزرگ ( ۲)
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿ ۳ ﴾
كه در باره آن با هم اختلاف دارند ( ۳)
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿ ۴ ﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست ( ۴)
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿ ۵ ﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست ( ۵)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿ ۶ ﴾
آيا زمين را گهوارهاى نگردانيديم ( ۶)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿ ۷ ﴾
و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] ( ۷)
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿ ۸ ﴾
و شما را جفت آفريديم ( ۸)
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿ ۹ ﴾
و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم ( ۹)
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿ ۱۰ ﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم ( ۱۰)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿ ۱۱ ﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم ( ۱۱)
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿ ۱۲ ﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم ( ۱۲)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿ ۱۳ ﴾
و چراغى فروزان گذارديم ( ۱۳)
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿ ۱۴ ﴾
و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم ( ۱۴)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿ ۱۵ ﴾
تا بدان دانه و گياه برويانيم ( ۱۵)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿ ۱۶ ﴾
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه ( ۱۶)
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿ ۱۷ ﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است ( ۱۷)
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿ ۱۸ ﴾
روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد ( ۱۸)
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿ ۱۹ ﴾
و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود ( ۱۹)
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿ ۲۰ ﴾
و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند ( ۲۰)
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿ ۲۱ ﴾
[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده ( ۲۱)
لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿ ۲۲ ﴾
[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است ( ۲۲)
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿ ۲۳ ﴾
روزگارى دراز در آن درنگ كنند ( ۲۳)
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿ ۲۴ ﴾
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى ( ۲۴)
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿ ۲۵ ﴾
جز آب جوشان و چركابهاى ( ۲۵)
جَزَاء وِفَاقًا ﴿ ۲۶ ﴾
كيفرى مناسب [با جرم آنها] ( ۲۶)
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿ ۲۷ ﴾
آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند ( ۲۷)
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿ ۲۸ ﴾
و آيات ما را سخت تكذيب مىكردند ( ۲۸)
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿ ۲۹ ﴾
و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آوردهايم ( ۲۹)
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿ ۳۰ ﴾
پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمىافزاييم ( ۳۰)
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿ ۳۱ ﴾
مسلما پرهيزگاران را رستگارى است ( ۳۱)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿ ۳۲ ﴾
باغچهها و تاكستانها ( ۳۲)
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿ ۳۳ ﴾
و دخترانى همسال با سينههاى برجسته ( ۳۳)
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿ ۳۴ ﴾
و پيالههاى لبالب ( ۳۴)
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿ ۳۵ ﴾
در آنجا نه بيهودهاى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] ( ۳۵)
جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿ ۳۶ ﴾
[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب ( ۳۶)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿ ۳۷ ﴾
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست ( ۳۷)
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿ ۳۸ ﴾
روزى كه روح و فرشتگان به صف مىايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد ( ۳۸)
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿ ۳۹ ﴾
آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد ( ۳۹)
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿ ۴۰ ﴾
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دستخويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم ( ۴۰)
سوره النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿ ۱ ﴾
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند ( ۱)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿ ۲ ﴾
و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند ( ۲)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿ ۳ ﴾
و به فرشتگانى كه [در درياى بىمانند] شناكنان شناورند ( ۳)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿ ۴ ﴾
پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگيرندهاند ( ۴)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿ ۵ ﴾
و كار [بندگان] را تدبير مىكنند ( ۵)
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿ ۶ ﴾
آن روز كه لرزنده بلرزد ( ۶)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿ ۷ ﴾
و از پى آن لرزهاى [دگر] افتد ( ۷)
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿ ۸ ﴾
در آن روز دلهايى سخت هراسانند ( ۸)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿ ۹ ﴾
ديدگان آنها فرو افتاده ( ۹)
يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿ ۱۰ ﴾
گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمىگرديم ( ۱۰)
أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿ ۱۱ ﴾
آيا وقتى ما استخوانريزههاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مىگيريم] ( ۱۱)
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾
[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيانآور است ( ۱۲)
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾
و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] ( ۱۳)
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿ ۱۴ ﴾
و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود ( ۱۴)
هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿ ۱۵ ﴾
آيا سرگذشت موسى بر تو آمد ( ۱۵)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿ ۱۶ ﴾
آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد ( ۱۶)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿ ۱۷ ﴾
به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است ( ۱۷)
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿ ۱۸ ﴾
و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى ( ۱۸)
وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿ ۱۹ ﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى ( ۱۹)
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿ ۲۰ ﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود ( ۲۰)
فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿ ۲۱ ﴾
و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد ( ۲۱)
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿ ۲۲ ﴾
سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست ( ۲۲)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿ ۲۳ ﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد ( ۲۳)
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿ ۲۴ ﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم ( ۲۴)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿ ۲۵ ﴾
و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد ( ۲۵)
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿ ۲۶ ﴾
در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است ( ۲۶)
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿ ۲۷ ﴾
آيا آفرينش شما دشوارتر استيا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است ( ۲۷)
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿ ۲۸ ﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد ( ۲۸)
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿ ۲۹ ﴾
و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد ( ۲۹)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿ ۳۰ ﴾
و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد ( ۳۰)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿ ۳۱ ﴾
آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد ( ۳۱)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿ ۳۲ ﴾
و كوهها را لنگر آن گردانيد ( ۳۲)
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿ ۳۳ ﴾
[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد ( ۳۳)
فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿ ۳۴ ﴾
پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد ( ۳۴)
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿ ۳۵ ﴾
[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد ( ۳۵)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿ ۳۶ ﴾
و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد ( ۳۶)
فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿ ۳۷ ﴾
اما هر كه طغيان كرد ( ۳۷)
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿ ۳۸ ﴾
و زندگى پست دنيا را برگزيد ( ۳۸)
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۳۹ ﴾
پس جايگاه او همان آتش است ( ۳۹)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿ ۴۰ ﴾
و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت ( ۴۰)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿ ۴۱ ﴾
پس جايگاه او همان بهشت است ( ۴۱)
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿ ۴۲ ﴾
در باره رستاخيز از تو مىپرسند كه فرارسيدنش چه وقت است ( ۴۲)
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿ ۴۳ ﴾
تو را چه به گفتگو در آن ( ۴۳)
إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿ ۴۴ ﴾
علم آن با پروردگار تو است ( ۴۴)
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿ ۴۵ ﴾
تو فقط كسى را كه از آن مىترسد هشدار مىدهى ( ۴۵)
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿ ۴۶ ﴾
روزى كه آن را مىبينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكردهاند ( ۴۶)
سوره عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱ ﴾
چهره در هم كشيد و روى گردانيد ( ۱)
أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿ ۲ ﴾
كه آن مرد نابينا پيش او آمد ( ۲)
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى ﴿ ۳ ﴾
و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد ( ۳)
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى ﴿ ۴ ﴾
يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد ( ۴)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿ ۵ ﴾
اما آن كس كه خود را بىنياز مىپندارد ( ۵)
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿ ۶ ﴾
تو بدو مىپردازى ( ۶)
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى ﴿ ۷ ﴾
با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست ( ۷)
وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى ﴿ ۸ ﴾
و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد ( ۸)
وَهُوَ يَخْشَى ﴿ ۹ ﴾
در حالى كه [از خدا] مىترسيد ( ۹)
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿ ۱۰ ﴾
تو از او به ديگران مىپردازى ( ۱۰)
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿ ۱۱ ﴾
زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است ( ۱۱)
فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿ ۱۲ ﴾
تا هر كه خواهد از آن پند گيرد ( ۱۲)
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ﴿ ۱۳ ﴾
در صحيفههايى ارجمند ( ۱۳)
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿ ۱۴ ﴾
والا و پاكشده ( ۱۴)
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿ ۱۵ ﴾
به دست فرشتگانى ( ۱۵)
كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾
ارجمند و نيكوكار ( ۱۶)
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿ ۱۷ ﴾
كشته باد انسان چه ناسپاس است ( ۱۷)
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿ ۱۸ ﴾
او را از چه چيز آفريده است ( ۱۸)
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿ ۱۹ ﴾
از نطفهاى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد ( ۱۹)
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿ ۲۰ ﴾
سپس راه را بر او آسان گردانيد ( ۲۰)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿ ۲۱ ﴾
آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد ( ۲۱)
ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿ ۲۲ ﴾
سپس چون بخواهد او را برانگيزد ( ۲۲)
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿ ۲۳ ﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است ( ۲۳)
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿ ۲۴ ﴾
پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد ( ۲۴)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿ ۲۵ ﴾
كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم ( ۲۵)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿ ۲۶ ﴾
آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم ( ۲۶)
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿ ۲۷ ﴾
پس در آن دانه رويانيديم ( ۲۷)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿ ۲۸ ﴾
و انگور و سبزى ( ۲۸)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿ ۲۹ ﴾
و زيتون و درختخرما ( ۲۹)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿ ۳۰ ﴾
و باغهاى انبوه ( ۳۰)
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿ ۳۱ ﴾
و ميوه و چراگاه ( ۳۱)
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿ ۳۲ ﴾
[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد ( ۳۲)
فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿ ۳۳ ﴾
پس چون فرياد گوشخراش دررسد ( ۳۳)
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿ ۳۴ ﴾
روزى كه آدمى از برادرش ( ۳۴)
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿ ۳۵ ﴾
و از مادرش و پدرش ( ۳۵)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿ ۳۶ ﴾
و از همسرش و پسرانش مىگريزد ( ۳۶)
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿ ۳۷ ﴾
در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مىدارد ( ۳۷)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿ ۳۸ ﴾
در آن روز چهرههايى درخشانند ( ۳۸)
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿ ۳۹ ﴾
خندان [و] شادانند ( ۳۹)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿ ۴۰ ﴾
و در آن روز چهرههايى است كه بر آنها غبار نشسته ( ۴۰)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿ ۴۱ ﴾
[و] آنها را تاريكى پوشانده است ( ۴۱)
أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿ ۴۲ ﴾
آنان همان كافران بدكارند ( ۴۲)
سوره التكوير
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿ ۱ ﴾
آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد ( ۱)
وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ ﴿ ۲ ﴾
و آنگه كه ستارگان همىتيره شوند ( ۲)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿ ۳ ﴾
و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند ( ۳)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿ ۴ ﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند ( ۴)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿ ۵ ﴾
و آنگه كه وحوش را همىگرد آرند ( ۵)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿ ۶ ﴾
درياها آنگه كه جوشان گردند ( ۶)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿ ۷ ﴾
و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند ( ۷)
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿ ۸ ﴾
پرسند چو زان دخترك زنده بهگور ( ۸)
بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿ ۹ ﴾
به كدامين گناه كشته شده است ( ۹)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿ ۱۰ ﴾
و آنگاه كه نامهها زهم بگشايند ( ۱۰)
وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ ﴿ ۱۱ ﴾
و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود ( ۱۱)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿ ۱۲ ﴾
و آنگه كه جحيم را برافروزانند ( ۱۲)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿ ۱۳ ﴾
و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند ( ۱۳)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿ ۱۴ ﴾
هر نفس بداند چه فراهم ديده ( ۱۴)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿ ۱۵ ﴾
نه نه سوگند به اختران گردان ( ۱۵)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿ ۱۶ ﴾
[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند ( ۱۶)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿ ۱۷ ﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند ( ۱۷)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿ ۱۸ ﴾
سوگند به صبح چون دميدن گيرد ( ۱۸)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿ ۱۹ ﴾
كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است ( ۱۹)
ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿ ۲۰ ﴾
نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است ( ۲۰)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿ ۲۱ ﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است ( ۲۱)
وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿ ۲۲ ﴾
و رفيق شما مجنون نيست ( ۲۲)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿ ۲۳ ﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده ( ۲۳)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿ ۲۴ ﴾
و او در امر غيب بخيل نيست ( ۲۴)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿ ۲۵ ﴾
و [قرآن] نيستسخن ديو رجيم ( ۲۵)
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿ ۲۶ ﴾
پس به كجا مىرويد ( ۲۶)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿ ۲۷ ﴾
اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست ( ۲۷)
لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿ ۲۸ ﴾
براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود ( ۲۸)
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۲۹ ﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست ( ۲۹)
سوره الانفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿ ۱ ﴾
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد ( ۱)
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ ﴿ ۲ ﴾
و آنگاه كه اختران پراكنده شوند ( ۲)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿ ۳ ﴾
و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند ( ۳)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿ ۴ ﴾
و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند ( ۴)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿ ۵ ﴾
هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند ( ۵)
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿ ۶ ﴾
اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته ( ۶)
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿ ۷ ﴾
همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد ( ۷)
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ ﴿ ۸ ﴾
و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد ( ۸)
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿ ۹ ﴾
با اين همه شما منكر [روز] جزاييد ( ۹)
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿ ۱۰ ﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند ( ۱۰)
كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿ ۱۱ ﴾
[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند ( ۱۱)
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿ ۱۲ ﴾
آنچه را مىكنيد مىدانند ( ۱۲)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿ ۱۳ ﴾
قطعا نيكان به بهشت اندرند ( ۱۳)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿ ۱۴ ﴾
و بىشك بدكاران در دوزخند ( ۱۴)
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿ ۱۵ ﴾
روز جزا در آنجا درآيند ( ۱۵)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿ ۱۶ ﴾
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود ( ۱۶)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿ ۱۷ ﴾
و تو چه دانى كه چيست روز جزا ( ۱۷)
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿ ۱۸ ﴾
باز چه دانى كه چيست روز جزا ( ۱۸)
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿ ۱۹ ﴾
روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست ( ۱۹)
سوره المطففين
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ ﴿ ۱ ﴾
واى بر كمفروشان ( ۱)
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿ ۲ ﴾
كه چون از مردم پيمانه ستانند تمام ستانند ( ۲)
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿ ۳ ﴾
و چون براى آنان پيمانه يا وزن كنند به ايشان كم دهند ( ۳)
أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿ ۴ ﴾
مگر آنان گمان نمىدارند كه برانگيخته خواهند شد ( ۴)
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿ ۵ ﴾
[در] روزى بزرگ ( ۵)
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿ ۶ ﴾
روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پاى ايستند ( ۶)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿ ۷ ﴾
نه چنين است [كه مىپندارند] كه كارنامه بدكاران در سجين است ( ۷)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿ ۸ ﴾
و تو چه دانى كه سجين چيست ( ۸)
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿ ۹ ﴾
كتابى است نوشتهشده ( ۹)
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿ ۱۰ ﴾
واى بر تكذيبكنندگان در آن هنگام ( ۱۰)
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿ ۱۱ ﴾
آنان كه روز جزا را دروغ مىپندارند ( ۱۱)
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿ ۱۲ ﴾
و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمىگيرد ( ۱۲)
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿ ۱۳ ﴾
[همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود گويد [اينها] افسانههاى پيشينيان است ( ۱۳)
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿ ۱۴ ﴾
نه چنين است بلكه آنچه مرتكب مىشدند زنگار بر دلهايشان بسته است ( ۱۴)
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿ ۱۵ ﴾
زهى پندار كه آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند ( ۱۵)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ ﴿ ۱۶ ﴾
آنگاه به يقين آنان به جهنم درآيند ( ۱۶)
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿ ۱۷ ﴾
سپس [به ايشان] گفته خواهد شد اين همان است كه آن را به دروغ مىگرفتيد ( ۱۷)
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿ ۱۸ ﴾
نه چنين است در حقيقت كتاب نيكان در عليون است ( ۱۸)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿ ۱۹ ﴾
و تو چه دانى كه عليون چيست ( ۱۹)
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿ ۲۰ ﴾
كتابى است نوشتهشده ( ۲۰)
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿ ۲۱ ﴾
مقربان آن را مشاهده خواهند كرد ( ۲۱)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿ ۲۲ ﴾
براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود ( ۲۲)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿ ۲۳ ﴾
بر تختها [نشسته] مىنگرند ( ۲۳)
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿ ۲۴ ﴾
از چهرههايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمىيابى ( ۲۴)
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ ﴿ ۲۵ ﴾
از بادهاى مهر شده نوشانيده شوند ( ۲۵)
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿ ۲۶ ﴾
[بادهاى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند ( ۲۶)
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ﴿ ۲۷ ﴾
و تركيبش از [چشمه] تسنيم است ( ۲۷)
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿ ۲۸ ﴾
چشمهاى كه مقربان [خدا] از آن نوشند ( ۲۸)
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿ ۲۹ ﴾
[آرى در دنيا] كسانى كه گناه مىكردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مىگرفتند ( ۲۹)
وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿ ۳۰ ﴾
و چون بر ايشان مىگذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مىكردند ( ۳۰)
وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ ﴿ ۳۱ ﴾
و هنگامى كه نزد خانواده[هاى] خود بازمىگشتند به شوخطبعى مىپرداختند ( ۳۱)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ ﴿ ۳۲ ﴾
و چون مؤمنان را مىديدند مىگفتند اينها [جماعتى] گمراهند ( ۳۲)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿ ۳۳ ﴾
و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند ( ۳۳)
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿ ۳۴ ﴾
و[لى] امروز مؤمنانند كه بر كافران خنده مىزنند ( ۳۴)
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿ ۳۵ ﴾
بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مىكنند ( ۳۵)
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿ ۳۶ ﴾
[تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه مىكردند رسيدهاند ( ۳۶)
سوره الانشقاق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ ﴿ ۱ ﴾
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد ( ۱)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿ ۲ ﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد ( ۲)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿ ۳ ﴾
و آنگاه كه زمين كشيده شود ( ۳)
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿ ۴ ﴾
و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تهى شود ( ۴)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿ ۵ ﴾
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد ( ۵)
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿ ۶ ﴾
اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد ( ۶)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿ ۷ ﴾
اما كسى كه كارنامهاش به دست راستش داده شود ( ۷)
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿ ۸ ﴾
بزودىاش حسابى بس آسان كنند ( ۸)
وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿ ۹ ﴾
و شادمان به سوى كسانش باز گردد ( ۹)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿ ۱۰ ﴾
و اما كسى كه كارنامهاش از پشتسرش به او داده شود ( ۱۰)
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿ ۱۱ ﴾
زودا كه هلاك [خويش] خواهد ( ۱۱)
وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿ ۱۲ ﴾
و در آتش افروخته درآيد ( ۱۲)
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿ ۱۳ ﴾
او در [ميان] خانواده خود شادمان بود ( ۱۳)
إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿ ۱۴ ﴾
او مىپنداشت كه هرگز برنخواهد گشت ( ۱۴)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿ ۱۵ ﴾
آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود ( ۱۵)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿ ۱۶ ﴾
نه نه سوگند به شفق ( ۱۶)
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿ ۱۷ ﴾
سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند ( ۱۷)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿ ۱۸ ﴾
سوگند به ماه چون [ب در] تمام شود ( ۱۸)
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿ ۱۹ ﴾
كه قطعا از حالى به حالى برخواهيد نشست ( ۱۹)
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿ ۲۰ ﴾
پس چرا آنان باور نمىدارند ( ۲۰)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ﴿ ۲۱ ﴾
و چون بر آنان قرآن تلاوت مىشود چهره بر خاك نمىسايند ( ۲۱)
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ ﴿ ۲۲ ﴾
[نه] بلكه آنان كه كفر ورزيدهاند تكذيب مىكنند ( ۲۲)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿ ۲۳ ﴾
و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است ( ۲۳)
فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿ ۲۴ ﴾
پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده ( ۲۴)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿ ۲۵ ﴾
مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند كه آنان را پاداشى بىمنتخواهد بود ( ۲۵)
سوره البروج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿ ۱ ﴾
سوگند به آسمان آكنده ز برج ( ۱)
وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿ ۲ ﴾
و به روز موعود ( ۲)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿ ۳ ﴾
و به گواه و مورد گواهى ( ۳)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿ ۴ ﴾
مرگ بر آدمسوزان خندق ( ۴)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿ ۵ ﴾
همان آتش مايهدار [و انبوه] ( ۵)
إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿ ۶ ﴾
آنگاه كه آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند ( ۶)
وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿ ۷ ﴾
و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مىآوردند گواه بودند ( ۷)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿ ۸ ﴾
و بر آنان عيبى نگرفته بودند جز اينكه به خداى ارجمند ستوده ايمان آورده بودند ( ۸)
الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿ ۹ ﴾
همان [خدايى] كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست و خدا[ست كه] بر هر چيزى گواه است ( ۹)
إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿ ۱۰ ﴾
كسانى كه مردان و زنان مؤمن را آزار كرده و بعد توبه نكردهاند ايشان راست عذاب جهنم و ايشان راست عذاب سوزان ( ۱۰)
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿ ۱۱ ﴾
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند براى آنان باغهايى است كه از زير [درختان] آن جويها روان است اين است [همان] رستگارى بزرگ ( ۱۱)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿ ۱۲ ﴾
آرى عقاب پروردگارت سختسنگين است ( ۱۲)
إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿ ۱۳ ﴾
هم اوست كه [آفرينش را] آغاز مىكند و بازمىگرداند ( ۱۳)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿ ۱۴ ﴾
و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] ( ۱۴)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿ ۱۵ ﴾
صاحب ارجمند عرش ( ۱۵)
فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿ ۱۶ ﴾
هر چه را بخواهد انجام مىدهد ( ۱۶)
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿ ۱۷ ﴾
آيا حديث [آن] سپاهيان ( ۱۷)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿ ۱۸ ﴾
فرعون و ثمود بر تو آمد ( ۱۸)
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿ ۱۹ ﴾
[نه] بلكه آنان كه كافر شدهاند در تكذيباند ( ۱۹)
وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ ﴿ ۲۰ ﴾
با آنكه خدا از هر سو بر ايشان محيط است ( ۲۰)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ ﴿ ۲۱ ﴾
آرى آن قرآنى ارجمند است ( ۲۱)
فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿ ۲۲ ﴾
كه در لوحى محفوظ است ( ۲۲)
سوره الطارق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿ ۱ ﴾
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد ( ۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿ ۲ ﴾
و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست ( ۲)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿ ۳ ﴾
آن اختر فروزان ( ۳)
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿ ۴ ﴾
هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است ( ۴)
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿ ۵ ﴾
پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است ( ۵)
خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿ ۶ ﴾
از آب جهندهاى خلق شده ( ۶)
يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿ ۷ ﴾
[كه] از صلب مرد و ميان استخوانهاى سينه زن بيرون مىآيد ( ۷)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿ ۸ ﴾
در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست ( ۸)
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿ ۹ ﴾
آن روز كه رازها [همه] فاش شود ( ۹)
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿ ۱۰ ﴾
پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى ( ۱۰)
وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿ ۱۱ ﴾
سوگند به آسمان بارشانگيز ( ۱۱)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿ ۱۲ ﴾
سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت] ( ۱۲)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿ ۱۳ ﴾
[كه] در حقيقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است ( ۱۳)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿ ۱۴ ﴾
و آن شوخى نيست ( ۱۴)
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿ ۱۵ ﴾
آنان دست به نيرنگ مىزنند ( ۱۵)
وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿ ۱۶ ﴾
و [من نيز] دست به نيرنگ مىزنم ( ۱۶)
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿ ۱۷ ﴾
پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار ( ۱۷)
سوره الاعلي
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿ ۱ ﴾
نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى ( ۱)
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿ ۲ ﴾
همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد ( ۲)
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿ ۳ ﴾
و آنكه اندازهگيرى كرد و راه نمود ( ۳)
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿ ۴ ﴾
و آنكه چمنزار را برآورد ( ۴)
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿ ۵ ﴾
و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيرهگون گردانيد ( ۵)
سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى ﴿ ۶ ﴾
ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى ( ۶)
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى ﴿ ۷ ﴾
جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مىداند ( ۷)
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى ﴿ ۸ ﴾
و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مىگردانيم ( ۸)
فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى ﴿ ۹ ﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد ( ۹)
سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى ﴿ ۱۰ ﴾
آن كس كه ترسد بزودى عبرت گيرد ( ۱۰)
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿ ۱۱ ﴾
و نگونبختخود را از آن دور مىدارد ( ۱۱)
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى ﴿ ۱۲ ﴾
همان كس كه در آتشى بزرگ در آيد ( ۱۲)
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى ﴿ ۱۳ ﴾
آنگاه نه در آن مىميرد و نه زندگانى مىيابد ( ۱۳)
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى ﴿ ۱۴ ﴾
رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد ( ۱۴)
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿ ۱۵ ﴾
و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد ( ۱۵)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿ ۱۶ ﴾
ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مىگزينيد ( ۱۶)
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى ﴿ ۱۷ ﴾
با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است ( ۱۷)
إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿ ۱۸ ﴾
قطعا در صحيفههاى گذشته اين [معنى] هست ( ۱۸)
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى ﴿ ۱۹ ﴾
صحيفههاى ابراهيم و موسى ( ۱۹)
سوره الغاشيه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿ ۱ ﴾
آيا خبر غاشيه به تو رسيده است ( ۱)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿ ۲ ﴾
در آن روز چهرههايى زبونند ( ۲)
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ ﴿ ۳ ﴾
كه تلاش كرده رنج [بيهوده] بردهاند ( ۳)
تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً ﴿ ۴ ﴾
[ناچار] در آتشى سوزان درآيند ( ۴)
تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿ ۵ ﴾
از چشمهاى داغ نوشانيده شوند ( ۵)
لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ ﴿ ۶ ﴾
خوراكى جز خار خشك ندارند ( ۶)
لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ ﴿ ۷ ﴾
[كه] نه فربه كند و نه گرسنگى را باز دارد ( ۷)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ ﴿ ۸ ﴾
در آن روز چهرههايى شادابند ( ۸)
لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿ ۹ ﴾
از كوشش خود خشنودند ( ۹)
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿ ۱۰ ﴾
در بهشت بريناند ( ۱۰)
لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿ ۱۱ ﴾
سخن بيهودهاى در آنجا نشنوند ( ۱۱)
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿ ۱۲ ﴾
در آن چشمهاى روان باشد ( ۱۲)
فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿ ۱۳ ﴾
تختهايى بلند در آنجاست ( ۱۳)
وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿ ۱۴ ﴾
و قدحهايى نهاده شده ( ۱۴)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿ ۱۵ ﴾
و بالشهايى پهلوى هم [چيده] ( ۱۵)
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿ ۱۶ ﴾
و فرشهايى [زربفت] گسترده ( ۱۶)
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿ ۱۷ ﴾
آيا به شتر نمىنگرند كه چگونه آفريده شده ( ۱۷)
وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿ ۱۸ ﴾
و به آسمان كه چگونه برافراشته شده ( ۱۸)
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿ ۱۹ ﴾
و به كوهها كه چگونه برپا داشته شده ( ۱۹)
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿ ۲۰ ﴾
و به زمين كه چگونه گسترده شده است ( ۲۰)
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ ﴿ ۲۱ ﴾
پس تذكر ده كه تو تنها تذكردهندهاى ( ۲۱)
لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ ﴿ ۲۲ ﴾
بر آنان تسلطى ندارى ( ۲۲)
إِلَّا مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ ﴿ ۲۳ ﴾
مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد ( ۲۳)
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿ ۲۴ ﴾
كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند ( ۲۴)
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿ ۲۵ ﴾
در حقيقت بازگشت آنان به سوى ماست ( ۲۵)
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿ ۲۶ ﴾
آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست ( ۲۶)
سوره الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿ ۱ ﴾
سوگند به سپيدهدم ( ۱)
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿ ۲ ﴾
و به شبهاى دهگانه ( ۲)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿ ۳ ﴾
و به جفت و تاق ( ۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿ ۴ ﴾
و به شب وقتى سپرى شود ( ۴)
هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ﴿ ۵ ﴾
آيا در اين براى خردمند [نياز به] سوگندى [ديگر] است ( ۵)
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿ ۶ ﴾
مگر ندانستهاى كه پروردگارت با عاد چه كرد ( ۶)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿ ۷ ﴾
با عمارات ستوندار ارم ( ۷)
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿ ۸ ﴾
كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود ( ۸)
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿ ۹ ﴾
و با ثمود همانان كه در دره تختهسنگها را مىبريدند ( ۹)
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿ ۱۰ ﴾
و با فرعون صاحب خرگاهها [و بناهاى بلند] ( ۱۰)
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿ ۱۱ ﴾
همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند ( ۱۱)
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿ ۱۲ ﴾
و در آنها بسيار تبهكارى كردند ( ۱۲)
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿ ۱۳ ﴾
[تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت ( ۱۳)
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿ ۱۴ ﴾
زيرا پروردگار تو سخت در كمين است ( ۱۴)
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿ ۱۵ ﴾
اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مىآزمايد و عزيزش مىدارد و نعمت فراوان به او مىدهد مىگويد پروردگارم مرا گرامى داشته است ( ۱۵)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿ ۱۶ ﴾
و اما چون وى را مىآزمايد و روزىاش را بر او تنگ مىگرداند مىگويد پروردگارم مرا خوار كرده است ( ۱۶)
كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿ ۱۷ ﴾
ولى نه بلكه يتيم را نمىنوازيد ( ۱۷)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿ ۱۸ ﴾
و بر خوراك[دادن] بينوا همديگر را بر نمىانگيزيد ( ۱۸)
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿ ۱۹ ﴾
و ميراث [ضعيفان] را چپاولگرانه مىخوريد ( ۱۹)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿ ۲۰ ﴾
و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار ( ۲۰)
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿ ۲۱ ﴾
نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود ( ۲۱)
وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿ ۲۲ ﴾
و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صفدرصف آيند ( ۲۲)
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿ ۲۳ ﴾
و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد ( ۲۳)
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿ ۲۴ ﴾
گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم ( ۲۴)
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿ ۲۵ ﴾
پس در آن روز هيچ كس چون عذابكردن او عذاب نكند ( ۲۵)
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿ ۲۶ ﴾
و هيچ كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد ( ۲۶)
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿ ۲۷ ﴾
اى نفس مطمئنه ( ۲۷)
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿ ۲۸ ﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد ( ۲۸)
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿ ۲۹ ﴾
و در ميان بندگان من درآى ( ۲۹)
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿ ۳۰ ﴾
و در بهشت من داخل شو ( ۳۰)
سوره البلد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿ ۱ ﴾
سوگند به اين شهر ( ۱)
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿ ۲ ﴾
و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى ( ۲)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿ ۳ ﴾
سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد ( ۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿ ۴ ﴾
براستى كه انسان را در رنج آفريدهايم ( ۴)
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿ ۵ ﴾
آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت ( ۵)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿ ۶ ﴾
گويد مال فراوانى تباه كردم ( ۶)
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿ ۷ ﴾
آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است ( ۷)
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿ ۸ ﴾
آيا دو چشمش ندادهايم ( ۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿ ۹ ﴾
و زبانى و دو لب ( ۹)
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿ ۱۰ ﴾
و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم ( ۱۰)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿ ۱۱ ﴾
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبتنگرى] بالا رود ( ۱۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿ ۱۲ ﴾
و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست ( ۱۲)
فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿ ۱۳ ﴾
بندهاى را آزادكردن ( ۱۳)
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿ ۱۴ ﴾
يا در روز گرسنگى طعامدادن ( ۱۴)
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿ ۱۵ ﴾
به يتيمى خويشاوند ( ۱۵)
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾
يا بينوايى خاكنشين ( ۱۶)
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿ ۱۷ ﴾
علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كردهاند ( ۱۷)
أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿ ۱۸ ﴾
اينانند خجستگان ( ۱۸)
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿ ۱۹ ﴾
و كسانى كه به انكار نشانههاى ما پرداختهاند آنانند ناخجستگان شوم ( ۱۹)
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿ ۲۰ ﴾
بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد ( ۲۰)
سوره الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿ ۱ ﴾
سوگند به خورشيد و تابندگىاش ( ۱)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿ ۲ ﴾
سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود ( ۲)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿ ۳ ﴾
سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند ( ۳)
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿ ۴ ﴾
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد ( ۴)
وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿ ۵ ﴾
سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت ( ۵)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿ ۶ ﴾
سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد ( ۶)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿ ۷ ﴾
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد ( ۷)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿ ۸ ﴾
سپس پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد ( ۸)
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿ ۹ ﴾
كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد ( ۹)
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿ ۱۰ ﴾
و هر كه آلودهاش ساخت قطعا درباخت ( ۱۰)
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿ ۱۱ ﴾
[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند ( ۱۱)
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿ ۱۲ ﴾
آنگاه كه شقىترينشان بر[پا] خاست ( ۱۲)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿ ۱۳ ﴾
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار مادهشتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهيد] ( ۱۳)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿ ۱۴ ﴾
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [مادهشتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد ( ۱۴)
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿ ۱۵ ﴾
و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد ( ۱۵)
سوره الليل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴿ ۱ ﴾
سوگند به شب چون پرده افكند ( ۱)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿ ۲ ﴾
سوگند به روز چون جلوهگرى آغازد ( ۲)
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿ ۳ ﴾
و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد ( ۳)
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى ﴿ ۴ ﴾
كه همانا تلاش شما پراكنده است ( ۴)
فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿ ۵ ﴾
اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت ( ۵)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿ ۶ ﴾
و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد ( ۶)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى ﴿ ۷ ﴾
بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت ( ۷)
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿ ۸ ﴾
و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بىنياز ديد ( ۸)
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿ ۹ ﴾
و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت ( ۹)
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿ ۱۰ ﴾
بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود ( ۱۰)
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿ ۱۱ ﴾
و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمىآيد ( ۱۱)
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى ﴿ ۱۲ ﴾
همانا هدايت بر ماست ( ۱۲)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿ ۱۳ ﴾
و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست ( ۱۳)
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿ ۱۴ ﴾
پس شما را به آتشى كه زبانه مىكشد هشدار دادم ( ۱۴)
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿ ۱۵ ﴾
جز نگونبختتر[ين مردم] در آن درنيايد ( ۱۵)
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱۶ ﴾
همان كه تكذيب كرد و رخ برتافت ( ۱۶)
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿ ۱۷ ﴾
و پاكرفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد ( ۱۷)
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى ﴿ ۱۸ ﴾
همان كه مال خود را مىدهد [براى آنكه] پاك شود ( ۱۸)
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى ﴿ ۱۹ ﴾
و هيچ كس را به قصد پاداشيافتن نعمت نمىبخشد ( ۱۹)
إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿ ۲۰ ﴾
جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد] ( ۲۰)
وَلَسَوْفَ يَرْضَى ﴿ ۲۱ ﴾
و قطعا بزودى خشنود خواهد شد ( ۲۱)
سوره الضحي
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿ ۱ ﴾
سوگند به روشنايى روز ( ۱)
وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ﴿ ۲ ﴾
سوگند به شب چون آرام گيرد ( ۲)
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿ ۳ ﴾
[كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است ( ۳)
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى ﴿ ۴ ﴾
و قطعا آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود ( ۴)
وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿ ۵ ﴾
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى ( ۵)
أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى ﴿ ۶ ﴾
مگر نه تو را يتيم يافت پس پناه داد ( ۶)
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿ ۷ ﴾
و تو را سرگشته يافت پس هدايت كرد ( ۷)
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿ ۸ ﴾
و تو را تنگدستيافت و بىنياز گردانيد ( ۸)
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿ ۹ ﴾
و اما [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار ( ۹)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿ ۱۰ ﴾
و گدا را مران ( ۱۰)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿ ۱۱ ﴾
و از نعمت پروردگار خويش [با مردم] سخن گوى ( ۱۱)
سوره الانشراح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿ ۱ ﴾
آيا براى تو سينهات را نگشادهايم ( ۱)
وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ ﴿ ۲ ﴾
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتيم ( ۲)
الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ ﴿ ۳ ﴾
[بارى] كه [گويى] پشت تو را شكست ( ۳)
وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿ ۴ ﴾
و نامت را براى تو بلند گردانيديم ( ۴)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿ ۵ ﴾
پس [بدان كه] با دشوارى آسانى است ( ۵)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿ ۶ ﴾
آرى با دشوارى آسانى است ( ۶)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿ ۷ ﴾
پس چون فراغتيافتى به طاعت دركوش ( ۷)
وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿ ۸ ﴾
و با اشتياق به سوى پروردگارت روى آور ( ۸)
سوره التين
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿ ۱ ﴾
سوگند به انجير و زيتون ( ۱)
وَطُورِ سِينِينَ ﴿ ۲ ﴾
و طور سينا ( ۲)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿ ۳ ﴾
و اين شهر امن [و امان] ( ۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿ ۴ ﴾
[كه] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم ( ۴)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿ ۵ ﴾
سپس او را به پستترين [مراتب] پستى بازگردانيديم ( ۵)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿ ۶ ﴾
مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند كه پاداشى بىمنتخواهند داشت ( ۶)
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿ ۷ ﴾
پس چه چيز تو را بعد [از اين] به تكذيب جزا وامىدارد ( ۷)
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿ ۸ ﴾
آيا خدا نيكوترين داوران نيست ( ۸)
سوره العلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿ ۱ ﴾
بخوان به نام پروردگارت كه آفريد ( ۱)
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿ ۲ ﴾
انسان را از علق آفريد ( ۲)
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿ ۳ ﴾
بخوان و پروردگار تو كريمترين [كريمان] است ( ۳)
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿ ۴ ﴾
همان كس كه به وسيله قلم آموخت ( ۴)
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿ ۵ ﴾
آنچه را كه انسان نمىدانست [بتدريج به او] آموخت ( ۵)
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى ﴿ ۶ ﴾
حقا كه انسان سركشى مىكند ( ۶)
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿ ۷ ﴾
همين كه خود را بىنياز پندارد ( ۷)
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿ ۸ ﴾
در حقيقت بازگشت به سوى پروردگار توست ( ۸)
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ﴿ ۹ ﴾
آيا ديدى آن كس را كه باز مىداشت ( ۹)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿ ۱۰ ﴾
بندهاى را آنگاه كه نماز مىگزارد ( ۱۰)
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿ ۱۱ ﴾
چه پندارى اگر او بر هدايت باشد ( ۱۱)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿ ۱۲ ﴾
يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست] ( ۱۲)
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿ ۱۳ ﴾
[و باز] آيا چه پندارى [كه] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگرداند [چه كيفرى در پيش دارد] ( ۱۳)
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ﴿ ۱۴ ﴾
مگر ندانسته كه خدا مىبيند ( ۱۴)
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿ ۱۵ ﴾
زنهار اگر باز نايستد موى پيشانى [او] را سخت بگيريم ( ۱۵)
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿ ۱۶ ﴾
[همان] موى پيشانى دروغزن گناهپيشه را ( ۱۶)
فَلْيَدْعُ نَادِيَه ﴿ ۱۷ ﴾
[بگو] تا گروه خود را بخواند ( ۱۷)
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿ ۱۸ ﴾
بزودى آتشبانان را فرا خوانيم ( ۱۸)
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿ ۱۹ ﴾
زنهار فرمانش مبر و سجده كن و خود را [به خدا] نزديك گردان ( ۱۹)
سوره القدر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿ ۱ ﴾
ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم ( ۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿ ۲ ﴾
و از شب قدر چه آگاهت كرد ( ۲)
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿ ۳ ﴾
شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است ( ۳)
تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ ﴿ ۴ ﴾
در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آيند ( ۴)
سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿ ۵ ﴾
[آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است ( ۵)
سوره البينه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿ ۱ ﴾
كافران اهل كتاب و مشركان دستبردار نبودند تا دليلى آشكار بر ايشان آيد ( ۱)
رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً ﴿ ۲ ﴾
فرستادهاى از جانب خدا كه [بر آنان] صحيفههايى پاك را تلاوت كند ( ۲)
فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴿ ۳ ﴾
كه در آنها نوشتههاى استوار است ( ۳)
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿ ۴ ﴾
و اهل كتاب دستخوش پراكندگى نشدند مگر پس از آنكه برهان آشكار براى آنان آمد ( ۴)
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ ﴿ ۵ ﴾
و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند و در حالى كه به توحيد گراييدهاند دين [خود] را براى او خالص گردانند و نماز برپا دارند و زكات بدهند و دين [ثابت و] پايدار همين است ( ۵)
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُوْلَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ ﴿ ۶ ﴾
كسانى از اهل كتاب كه كفر ورزيدهاند و [نيز] مشركان در آتش دوزخند [و] در آن همواره مىمانند اينانند كه بدترين آفريدگانند ( ۶)
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿ ۷ ﴾
در حقيقت كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند آنانند كه بهترين آفريدگانند ( ۷)
جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿ ۸ ﴾
پاداش آنان نزد پروردگارشان باغهاى هميشگى است كه از زير [درختان] آن نهرها روان است جاودانه در آن همى مانند خدا از آنان خشنود است و [آنان نيز] از او خشنود اين [پاداش] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد ( ۸)
سوره الزلزال
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿ ۱ ﴾
آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود ( ۱)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿ ۲ ﴾
و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند ( ۲)
وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿ ۳ ﴾
و انسان گويد [زمين] را چه شده است ( ۳)
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿ ۴ ﴾
آن روز است كه [زمين] خبرهاى خود را باز گويد ( ۴)
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿ ۵ ﴾
[همان گونه] كه پروردگارت بدان وحى كرده است ( ۵)
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿ ۶ ﴾
آن روز مردم [به حال] پراكنده برآيند تا [نتيجه] كارهايشان به آنان نشان داده شود ( ۶)
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿ ۷ ﴾
پس هر كه هموزن ذرهاى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد ( ۷)
وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿ ۸ ﴾
و هر كه هموزن ذرهاى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد ( ۸)
سوره العاديات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿ ۱ ﴾
سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مىجهانند ( ۱)
فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿ ۲ ﴾
و برق [از سنگ] همى جهانند ( ۲)
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿ ۳ ﴾
و صبحگاهان هجوم آرند ( ۳)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿ ۴ ﴾
و با آن [يورش] گردى برانگيزند ( ۴)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿ ۵ ﴾
و بدان [هجوم] در دل گروهى درآيند ( ۵)
إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿ ۶ ﴾
كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است ( ۶)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿ ۷ ﴾
و او خود بر اين [امر] نيك گواه است ( ۷)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿ ۸ ﴾
و راستى او سختشيفته مال است ( ۸)
أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿ ۹ ﴾
مگر نمىداند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد ( ۹)
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿ ۱۰ ﴾
و آنچه در سينههاست فاش شود ( ۱۰)
إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ ﴿ ۱۱ ﴾
در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ايشان نيك آگاه است ( ۱۱)
سوره القارعه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿ ۱ ﴾
كوبنده ( ۱)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿ ۲ ﴾
چيست كوبنده ( ۲)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿ ۳ ﴾
و تو چه دانى كه كوبنده چيست ( ۳)
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿ ۴ ﴾
روزى كه مردم چون پروانه[هاى] پراكنده گردند ( ۴)
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ﴿ ۵ ﴾
و كوهها مانند پشم زدهشده رنگين شود ( ۵)
فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿ ۶ ﴾
اما هر كه سنجيدههايش سنگين برآيد ( ۶)
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ﴿ ۷ ﴾
پس وى در زندگى خوشى خواهد بود ( ۷)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿ ۸ ﴾
و اما هر كه سنجيدههايش سبك بر آيد ( ۸)
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿ ۹ ﴾
پس جايش هاويه باشد ( ۹)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿ ۱۰ ﴾
و تو چه دانى كه آن چيست ( ۱۰)
نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿ ۱۱ ﴾
آتشى استسوزنده ( ۱۱)
سوره التكاثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿ ۱ ﴾
تفاخر به بيشترداشتن شما را غافل داشت ( ۱)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿ ۲ ﴾
تا كارتان [و پايتان] به گورستان رسيد ( ۲)
كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿ ۳ ﴾
نه چنين است زودا كه بدانيد ( ۳)
ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿ ۴ ﴾
باز هم نه چنين است زودا كه بدانيد ( ۴)
كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ﴿ ۵ ﴾
هرگز چنين نيست اگر علماليقين داشتيد ( ۵)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿ ۶ ﴾
به يقين دوزخ را مىبينيد ( ۶)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿ ۷ ﴾
سپس آن را قطعا به عيناليقين درمىيابيد ( ۷)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ ﴿ ۸ ﴾
سپس در همان روز است كه از نعمت [روى زمين] پرسيده خواهيد شد ( ۸)
سوره العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَصْرِ ﴿ ۱ ﴾
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل] ( ۱)
إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿ ۲ ﴾
كه واقعا انسان دستخوش زيان است ( ۲)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿ ۳ ﴾
مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حق سفارش و به شكيبايى توصيه كردهاند ( ۳)
سوره الهمزه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿ ۱ ﴾
واى بر هر بدگوى عيبجويى ( ۱)
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿ ۲ ﴾
كه مالى گرد آورد و برشمردش ( ۲)
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿ ۳ ﴾
پندارد كه مالش او را جاويد كرده ( ۳)
كَلَّا لَيُنبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿ ۴ ﴾
ولى نه قطعا در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد ( ۴)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿ ۵ ﴾
و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست ( ۵)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿ ۶ ﴾
آتش افروخته خدا[يى] است ( ۶)
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿ ۷ ﴾
[آتشى] كه به دلها مىرسد ( ۷)
إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿ ۸ ﴾
و [آتشى كه] در ستونهايى دراز آنان را در ميان فرامىگيرد ( ۸)
فِي عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿ ۹ ﴾
در ستونهاي كشيده و طولاني! ( ۹)
سوره الفيل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿ ۱ ﴾
مگر نديدى پروردگارت با پيلداران چه كرد ( ۱)
أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿ ۲ ﴾
آيا نيرنگشان را بر باد نداد ( ۲)
وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿ ۳ ﴾
و بر سر آنها دسته دسته پرندگانى ا بابيل فرستاد ( ۳)
تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّيلٍ ﴿ ۴ ﴾
[كه] بر آنان سنگهايى از گل [سخت] مىافكندند ( ۴)
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍ ﴿ ۵ ﴾
و [سرانجام خدا] آنان را مانند كاه جويدهشده گردانيد ( ۵)
سروه قريش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
براى الفتدادن قريش ( ۱)
لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿ ۱ ﴾
الفتشان هنگام كوچ زمستان و تابستان [خدا پيلداران را نابود كرد] ( ۲)
إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ ﴿ ۲ ﴾
پس بايد خداوند اين خانه را بپرستند ( ۳)
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿ ۳ ﴾
همان [خدايى] كه در گرسنگى غذايشان داد و از بيم [دشمن] آسودهخاطرشان كرد ( ۴)
الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿ ۴ ﴾
سوره الماعون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿ ۱ ﴾
آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مىخواند ديدى ( ۱)
فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿ ۲ ﴾
اين همان كس است كه يتيم را بسختى مىراند ( ۲)
وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿ ۳ ﴾
و به خوراكدادن بينوا ترغيب نمىكند ( ۳)
فَوَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ ﴿ ۴ ﴾
پس واى بر نمازگزارانى ( ۴)
الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿ ۵ ﴾
كه از نمازشان غافلند ( ۵)
الَّذِينَ هُمْ يُرَاؤُونَ ﴿ ۶ ﴾
آنان كه ريا مىكنند ( ۶)
وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿ ۷ ﴾
و از [دادن] زكات [و وسايل و مايحتاج خانه] خوددارى مىورزند ( ۷)
سوره الكوثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿ ۱ ﴾
ما تو را [چشمه] كوثر داديم ( ۱)
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿ ۲ ﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى كن ( ۲)
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿ ۳ ﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود ( ۳)
سوره الكافرون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿ ۱ ﴾
بگو اى كافران ( ۱)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿ ۲ ﴾
آنچه مىپرستيد نمىپرستم ( ۲)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿ ۳ ﴾
و آنچه مىپرستم شما نمىپرستيد ( ۳)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿ ۴ ﴾
و نه آنچه پرستيديد من مىپرستم ( ۴)
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿ ۵ ﴾
و نه آنچه مىپرستم شما مىپرستيد ( ۵)
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ ﴿ ۶ ﴾
دين شما براى خودتان و دين من براى خودم ( ۶)
سوره النصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿ ۱ ﴾
چون يارى خدا و پيروزى فرا رسد ( ۱)
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿ ۲ ﴾
و ببينى كه مردم دستهدسته در دين خدا درآيند ( ۲)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿ ۳ ﴾
پس به ستايش پروردگارت نيايشگر باش و از او آمرزش خواه كه وى همواره توبهپذير است ( ۳)
سوره المسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿ ۱ ﴾
بريده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد ( ۱)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ﴿ ۲ ﴾
دارايى او و آنچه اندوختسودش نكرد ( ۲)
سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿ ۳ ﴾
بزودى در آتشى پرزبانه درآيد ( ۳)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿ ۴ ﴾
و زنش آن هيمهكش [آتش فروز] ( ۴)
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ ﴿ ۵ ﴾
بر گردنش طنابى از ليف خرماست ( ۵)
سوره الاخلاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿ ۱ ﴾
بگو اوستخداى يگانه ( ۱)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿ ۲ ﴾
خداى صمد [ثابت متعالى] ( ۲)
لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿ ۳ ﴾
[كسى را] نزاده و زاده نشده است ( ۳)
وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿ ۴ ﴾
و هيچ كس او را همتا نيست ( ۴)
سوره الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿ ۱ ﴾
بگو پناه مىبرم به پروردگار سپيده دم ( ۱)
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿ ۲ ﴾
از شر آنچه آفريده ( ۲)
وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿ ۳ ﴾
و از شر تاريكى چون فراگيرد ( ۳)
وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿ ۴ ﴾
و از شر دمندگان افسون در گرهها ( ۴)
وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿ ۵ ﴾
و از شر [هر] حسود آنگاه كه حسد ورزد ( ۵)
سوره الناس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿ ۱ ﴾
بگو پناه مىبرم به پروردگار مردم ( ۱)
مَلِكِ النَّاسِ ﴿ ۲ ﴾
پادشاه مردم ( ۲)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿ ۳ ﴾
معبود مردم ( ۳)
مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿ ۴ ﴾
از شر وسوسهگر نهانى ( ۴)
الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿ ۵ ﴾
آن كس كه در سينههاى مردم وسوسه مىكند ( ۵)
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿ ۶ ﴾
چه از جن و [چه از] انس ( ۶)
