کد خبر: ۹۰۲۷۷۴
تاریخ انتشار: ۰۳ مهر ۱۳۹۹ - ۱۰:۲۲ 24 September 2020

 

 
دست‌های یاریگر و تحقق آرزوهای کودکان بوئینگ

کرمان - ایرنا - خواسته‌هایی از جنس آرزوهای محال در دنیای کودکان وجود دارد، دنیایی که گاه رفع ابتدایی‌ترین نیازها آرزوهایی بس بزرگ و دست نیافتنی است و کمی بعد با اندیشه و دست خیرخواه و یاریگر انسان هایی بزرگ چنان برآورده می شود که انگار هیچ زمانی چنین آرزویی وجود نداشته است.

به گزارش ایرنا، دستش را به سان اوج گرفتن یک هواپیما حرکت داد و گفت، دوست دارم سوار هواپیما بشوم و برای درمان بیماریم به جایی بروم که خیلی دورتر از بوئینگ باشد.

دانیال تنها ۹ سال دارد و درگیر بیماری ای بی یا همان بیماری پروانه ای است؛ او تنها دلخوشیش به آرزویی است که شاید روزی محقق شود.

قصه از آنجا شروع شد که حسن شیروانی و محمد بابایی عکاسان مجرب و با تجربه خبرگزاری جمهوری اسلامی در اقدامی هنرمندانه، حرفه ای و انسان دوستانه در شرایطی که شیوع بیماری کرونا جهان را درنوردیده است، تصمیم گرفتند هزاران کیلومتر را از پایتخت تا جنوب استان کرمان بپیمایند و برای به قاب تصویر کشاندن آرزوهای کوچک اما بزرگ کودکانی که در فقر و محرومیت روزگار می گذارنند به کرمان بیایند.

کودکان و نوجوانانی که از استعداد و معرفت کم ندارند اما هر چه بخواهی در امکانات و تجهیزات مورد نیاز یک زندگی عادی کاستی دارند.

عکاسان ایرنا برای عکاسی روی سوژه هایشان روستای بوئینگ یا بوهنگ از توابع بخش جازموریان واقع در شهرستان رودبار جنوب را انتخاب کردند، روستایی که با توسعه و آبادانی کیلومترها فاصله دارد. 

کودکان بوئینگ به درخواست عکاسان ایرنا آرزوهای خود را با حرکات بدن و شکل دادن دست هایشان به قاب تصویر کشاندند و بعد از انتشار آن در خبرگزاری جمهوری اسلامی، انسان های نیک اندیش زیادی برای کمک و برآورده شدن آرزوهای کودکانه و به ظاهر محال این کودکان دست یاری دراز کردند و به نوعی تاثیرگذاری یک رسانه کارآمد را در انتقال مشکلات جامعه به نمایش گذاردند.

با انتشار این عکس ها یک بانوی ایرانی ساکن پاریس برای تحقق آرزوی دانیال با ایرنا تماس گرفت و بعد از برقراری ارتباط تصویری با این کودک درگیر بیماری ای بی؛ تمام هزینه های سفر و درمان دانیال را تا زمانی که بهبودی کامل در وی حاصل شود را بر عهده گرفت. 

وی دانیال و خانواده اش را نیز به یک سفر مشهد مقدس بعد از بهبود شرایط شیوع کرونا با هواپیما وعده داد.

خیرین زیاد دیگری نیز برای تحقق آرزوهای کودکان بوئینگ به شرط رساندن مستقیم کمک ها به دست این افراد اعلام آمادگی کردند و این مهم عکاسان ایرنا را به عنوان نماینده خیرین بار دیگر آماده سفر به جنوب کرمان کرد.

تحمل ساعت ها مشقت و رنج سفر آنهم در شرایط ویژه و خاص اپیدمی یک بیماری نفس گیر کار آسانی نبود اما عکاسان ایرنا این سختی ها را به جان خریدند و وسایل درخواستی کودکان بوئینگ را به دستشان رساندند تا در تحقق یک آرزو هر چند کوچک، گام بزرگی برداشته باشند.

بابایی عکاس ایرنا می گوید: وسایلی شامل گوشی تلفن همراه،کفش، لوازم التحریر، توپ و اسباب بازی های مفید، کتاب های کمک درسی را با کمک خیرین خریداری شد و با حضور بخشدار بویئنگ  و همکاری فرمانداری رودبار بین کودکان این روستای محروم تقسیم کردیم و اشک شوق در چشم ما و لبخند بر لب کودکان بوئینگی نقش بست.

وی از شرایط وخیم فرهنگی حاکم در روستای بوئینگ ابراز دردمندی می کند و می گوید: آرزوی یکی از کودکان این روستا مرا به شدت تکان داد و به فکر فرو برد، او که پسر بچه ای حدود ۱۰ ساله است که در فقر روزگار می گذارند او آرزو دارد زمانی بزرگ شد قاچاقچی مواد مخدر شود.

عکاس ایرنا می گوید: باید این زخم ها را به موقع التیام داد تا به دمل های چرکین تبدیل نشوند.

بابایی گفت: داشتن یک هدفون، یا ساز زدن، بازی کردن در یک تیم فوتبال و هزاران مورد دیگر آرزوهای محال کودکانی است که در مناطق محروم زندگی می کند در حالی که می توان با کمک های مردمی شرایط زندگی این افراد را بهبود بخشید تا کودکی در آرزوی داشتن یک جفت دمپایی یا کفش آسمان و ریسمان را بهم نبافد.  

وی از دیدن صحنه مصرف مواد مخدر توسط پدربزرگ یک خانواده در گوشه ای از منزل به عنوان یکی از خاطرات بد این سفرش یاد می کند و می گوید: دیدن مکرر اینگونه تصاویر در منزل توسط کودکان می تواند آثار مخرب را در روح و جان آنها به جای بگذارد. 

وی ارزش ریالی اقلام ارسالی توسط خیرین را به روستای بوئینگ افزون بر ۲۰ میلیون تومان عنوان و تصریح کرد: کودکان با استعداد زیادی در مناطق محروم زندگی می کنند که رسیدگی به آنها می تواند در رشد و اعتلای سرزمینمان تاثیر بسزایی داشته باشد.

بابایی از کودکی می گوید که در پاسخ به عکاس ایرنا که چه آرزویی داری دستهایش را به شکل قلب روی سینه اش قرار داده و آرزو کرده بود زود عاشق شود، او می گوید، پدر این کودک سالهای قبل از دنیا رفته و او با مادرش به تنهایی و در فقر زندگی می کند.

شاید او رهایی از فقر و تنگدستی و حتی کمبود محبت پدرش را در تشکیل یک زندگی مجزا می جوید.

عکاس ایرنا از پسر بچه ای سخن به زبان راند که آرزویی زیبا و دردناک داشت او که پدرش را از دست داده آرزو دارد "دست کسی را بگیرد و با او قدم بزند". 

بابایی می گوید: کودکان بوئینگ حتی حالا که خطر انتشار ویروس کرونا بیخ گوششان است بدون ماسک در فضای کوچک کلاس درس حاضر می شوند.

او و همکارش حسن شیروانی عکاس این حکایت غریب حالا درصدد خرید ماسک پارچه ای قابل شستشو از طرق جمع آوری کمک های مردمی برای کودکان بی بضاعت روستاهای محروم هستند.

دردهایی که در قالب آرزوهای کودکان خود را نمایان می کنند و یادآور می شوند هنوز برای پیشگیری از یک عقده درونی و حدوث بحران های مختلف در جامعه در آینده ای نه چندان دور زمان داریم.

باید دست خیرخواه انسان هایی که دردها را می بینند و ندای هل من ناصر ینصرنی همنوعانشان را می شنوند و بی اعتنا از کنارش نمی گذرند غرق بوسه کرد، باید نام این نیک اندیشان را بر لوح طلا نوشت و دست مریزادشان گفت.

در ادامه این گزارش از نامه معصومه برایتان خواهم نوشت که دردهای ناگفته و دشواری های زندگیش را به امید گشایشی به عکاس ایرنا داده است.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار