بی خوابی (Insomnia) نوعی اختلال خواب است که 12 تا 20 درصد از بزرگسالان آن را تجربه کرده اند. بی خوابی ناتوانی در به خواب رفتن یا بیدار شدن مکرر و عدم توانائی برای به خواب رفتن مجدد است. بی خوابی با علائم روزانه مانند بی قراری و خستگی ارتباط دارد.
عوامل خطر:
همه افراد گهگاهی بی خوابی شبانه را تجربه کرده اند، اما عوامل زیر می تواند خطر به بی خوابی را افزایش دهد:
بی خوابی عمدتا با ارتباطات فردی،عملکرد شغلی و عملکرد روزانه تداخل ایجاد کرده و با علایم زیر همراه است:
تشخیص:
تشخیص بی خوابی بر اساس تاریخچه دقیق و معاینه جسمی است.پزشک شما ممکن است همچنین یک یا دو مورد از اقدامات زیر را برای تشخیص دقیق مشکلات خواب در خواست نماید:
بی خوابی با رفتار درمانی و روش های دارویی درمان می شود. رفتار درمانی می تواند به بیمار در ایجاد الگوی تازه خواب و بهبود کیفیت خواب وثبات خواب کمک کند. رفتار درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
داروهای متعددی برای درمان بیخوابی وجود دارند.با این حال،بسیاری از پزشکان مصرف داروهای خواب آور را برای مدت طولانی توصییه نمی کنند. شناسایی و درمان سایر مشکلات جسمی که ممکن است سبب بی خوابی شود، از جمله افسردگی مشکلات تنفسی و درد مزمن بسیار ضروری و با اهمیت است.
سلامت ویکی