شاید روزی نباشد که خبری (غالبا تلخ) از نتایج حضور اتباع بیگانه در کشور نشنویم.از تصادف کردن خودروهایی که در حال قاچاق افاغنه هستند و کشته شدن دسته جمعیشان تا قتل و تجاوز و نا امنی و مساله اشتغال خبرهایی است که هر روز از رسانه ها میشنویم و...
همیشه پای یک افغانی در این خبرها در میان است.
گذشته از بحث اتباع مجاز(که البته آن هم جای بحث دارد)داستان اتباع غیر مجاز قوز بالای قوز شده است.
طبق گزارشات هم اکنون بیش از 2 میلیون اتباع خارجی(94 درصد افغانی) در کشور ما زندگی میکنند که ذکر نشده این آمار مربوط به اتباع مجاز است یا اتباع غیر مجاز را هم شامل میشود؛که اگر نشود وا اسفا...
بدتر آنکه استان ما فارس؛جزو استان های رده بالای جذب اتباع بیگانه عزیز میباشد(چهارم).نمونه ای از مشکلات ایجاد شده بواسطه حضور این عزیزان را بشنوید از زبان فرماندار پاسارگاد:
«ورود اتباع بیگانه به شهرستان ما رو به افزایش است بهگونهای که بیشتر امکانات پاسارگاد در اختیار آنان قرار دارد.
شهرستان پاسارگاد یکی از بهترین و خوش آب و هواترین شهرستانهای استان فارس محسوب میشود و اتباع بیگانه در این محدوده بار انداختهاند و بیشترین امکانات از نظر خدمات شهری و پارکها در اختیار آنان است.
همچنین مصرف نان اتباع بیگانه در این شهرستان دو تا پنج برابر مصرف هر شهروند سعادتشهری است بهگونهای که بیشترین سرانه آرد پاسارگاد را اتباع بیگانه مصرف میکنند.»
همین جمله قرمز خودش مبین موضوع میباشد و توضیحات اضافه نیاز نمیباشد.
و اما دلیل...
هرچند دستگیری اتباع غیر مجاز چه در مرز و چه در شهرها لازم میباشد اما یک عامل مغفول باعث شده که این حجم دستگیری ها(ذر مرز حدود 1000 افغان در روز)بی فایده باشد.
آن دلیل خود ما هستیم!بله ما مردم و صاحبان مشاغل و بخش خصوصی.
هنگامیکه یک افغانی دستگیر و به کشورش بازگردانده میشود،یک عامل قدرتمند دوباره و صد باره او را به آمدن به کشورمان تشویق میکند وآن چیزی نیست جز امید به داشتن کار دائم در ایران.
بله.این امید که او به ندرت در ایران بیکار میماند او را به هر قیمتی شده به ایران میکشاند.
اما چه کسی به اتباع بیگانه کار میدهد و این امید را در آنها تقویت میکند؟
طبق آمار حدود 3 درصد شاغلین بخش خصوصی اتباع بیگانه هستند در حالی که این رقم برای بخش عمومی تنها 0/6 درصد است.
گذشته ازین همه میدانیم که اگر نیاز به کارگر داشته باشیم اکثرمان کارگر افغانی را ترجیح میدهیم اتفاقی که در برخی استانها نمی افتد.استان هایی که مردمشان بصورت خودجوش اتباع بیگانه را تحریم کرده و فقط به کارگر ایرانی کار میسپارند و در نتیجه طبق مشاهدات عینی تقریبا اتباع بیگانه در این استان ها مشاهده نمیشود.
بیاییم کمی بیشتر فکر کنیم.اگر یک کارگر افغانی حتی به فرض مزد کمتری از کارگر ایرانی بگیرد آیا این صرفه جویی اندک در هزینه مادی؛ قابل مقایسه با هزینه سنگین مادی و معنوی قتل و تجاوز و ناامنی است؟
از ماست که بر ماست...
به امید رفع دشواری ها(اگر خدا بخواهد)