عضو هیئت علمی پژوهشگاه مواد و انرژی ایران گفت: محققان این پژوهشگاه موفق به ساخت نمونه‌های آزمایشگاهی نوعی نانوکامپوزیت زیست سازگار با قابلیت حمل دارو شده‌اند که قابل تزریق به استخوان آسیب‌دیده است.
سعید حصارکی افزود: در صورت تکمیل آزمایش‌ها و دستیابی به تولید انبوه از این ماده می‌توان در جراحی‌های ارتوپدی ترمیم و بازسازی استخوان معیوب ناشی از تومور، کیست یا شکستگی استفاده کرد.
وی گفت: در سال‌های اخیر، استفاده از جایگزین‌های استخوانی به شکل‌های مختلف رو به افزایش بوده است که خمیرهای تزریق‌پذیر نمونه‌ای از این مواد مورد استفاده در مهندسی بافت است.
به گفته حصارکی، هدف از انجام این طرح، تهیه یک خمیر تزریق‌پذیر با ویژگی زیست سازگاری متشکل از شیشه زیست فعال و پلیمر سدیم آلژینات بوده است.
این محقق خاطرنشان کرد: در ساخت این خمیر تلاش شده که نمونه‌ای سنتز شود که واکنش گیرشی در آن اتفاق نیفتد، این ویژگی به خاطر استفاده از شیشه زیست فعال ایجاد شده است لذا این نمونه می‌تواند تمام زوایای غیرقابل دسترس محل آسیب‌دیده را پر کند.
حصارکی با اشاره به سایر مزیت‌های نمونه‌های سنتز شده گفت: خمیر تزریق شده توانایی ماندگاری در محل نقیصه (کاشت) را بدون جابه‌جایی در محیط اطراف یا آبشویی دارد، همچنین مقاومت فیزیکی آن در برابر نفوذ مایعات بدن و ممانعت در برابر از هم پاشیدگی ساختار از دیگر مزیت‌های آن به‌شمار می‌رود.
وی بیان داشت: اجزای این خمیر کامپوزیتی شامل یک فاز پودری از جنس شیشه زیست فعال 45S5 و یک فاز محلول از پلیمر طبیعی سدیم آلژینات است.
در این تحقیق خواص رئولوژیکی نمونه‌ها مانند ویسکوزیته، مقاومت کامپوزیت در مقابل جریان سیال داخل بدن، قابلیت تزریق پذیری مورد بررسی قرار گرفته است قابلیت تشکیل فاز نانوذرات هیدروکسی آپاتیت روی سطح کامپوزیت و رفتارهای سلولی کامپوزیت متأثر از غلظت و ترکیب هر یک از اجزای کامپوزیت از دیگر موارد مطالعه شده در این پژوهش بوده است.
در این آزمایش‌ها از روش‌هایی شامل SEM، XRD، FTIR و BET برای شناسایی و ارزیابی خواص استفاده شده است.
این طرح با همکاری دکتر علی‌اصغر بهنام قادر عضو هیئت علمی پژوهشگاه مواد و انرژی، شکوفه برهان دانشجوی دکترای مهندسی مواد و دکتر ابراهیم قاسمی عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی علوم و فناوری رنگ و پوشش انجام شده است.
