مرتضی نبوی:
ايده‌اي را تحت عنوان پارلمان اصولگرايي مطرح كردم. به اعتقاد بنده تمامي تشكل‌هاي سياسي، اقتصادي، فرهنگي اصولگرايان بايد دور هم جمع شوند تا به صورت دموكراتيك مجلس يا همان پارلمان اصولگرايي تشكيل شود و تصميمات از درون پارلمان بيرون بيايد.
امیر محبیان:
ما (اصولگرایان) ساختار مبتني بر افراد با كاريزماي بالا را نمي‌توانيم ملاك قرار دهيم؛ بايد يك ساختار دموكراتيكي كه فراگير باشد تعريف كنيم. من پيشنهاد دادم كه كنگره ملي يا مجلس اعلايي براي اصولگرايان تشكيل شود كه سراسر كشور را در بر بگيرد... معتقد نيستم كه جريان اصولگرا بايد يك ليدر كاريزماتيك داشته باشد.
چرا از مدیریت واحد سیاسی هراسیده اند؟
چرا اصولگرایان به این نتیجه رسیده اند که بایستی تنوع در افکار و اندیشه ها را احترام بگذارند و برای حصول موفقیت در عرصه سیاسی بایستی تاحدود زیادی به صورت دو فاکتو معیارها ، نیازها و دغدغه های رای دهندگان را مفروض قرار دهند.
برای تحلیل این مساله بایستی به نوشته های یامین پور از تندترین مجموعه های اصولگرائی یعنی پایداری استناد نمود. او پذیرفته است که جامعه ما علیرغم تمامی مشکلات سیاسی و اقتصادی خود ونیز فراز و نشیب های متعدد انقلاب در خارج و داخل ایران، در حال یک نوع پوست اندازی تمدنی و ایدئولوژیک است که نماد بارز آن تغییر سبک زندگی و متعاقب آن تغییر ذائقه های سیاسی و فرهنگی ایشان است.
این امر از تهران شروع شده و در حال رسیدن به شهرستان هاست . حال باید از این دو فعال اصولگرا پرسید که آیا این نظر آنها در پاسخ به این تغییر فاز تمدنی مطرح می گردد و یا صرفا تاکتیکی برای فرار از شکست های احتمالی آتی در عرصه های انتخاباتی اتخاذ شده است. و اگر چنین است آیا ضمانتی برای موفقیت این سازو کار وجود دارد؟ چرا که تا قبل از این بغیر از شرایط اضطراری 88 اصولگرایان هیچ گاه نتوانسته اند با ساز وکار دموکراتیک گزینه خود برای جلب رای مردم را انتخاب نمایند.
محسن رضا زاده تابناک تبریز