شاید احمدی پور نشان دهد، بر خلاف سوابقش، توان کسب موفقیت در مسئولیت حساسی را که به او سپرده شده دارد و پیش‌داوری‌ها درباره شکست احتمالی‌اش در رقم زدن اتفاقات مهم در این حوزه، غلط از آب درآید. در این چارچوب بهترین پاسخ برای منتقدین انتصاب احمدی پور، انتشار متن برنامه او برای این مسئولیت است که لابد با بررسی آن برنامه، این زن برای چنین مسئولیتی برگزیده و منصوب شده است.
فعالیت رسمی رئیس سازمان میراث فرنگی، در حالی امروز آغاز شد که هنوز برنامه مشخصی از سوی رئیس این سازمان به عنوان راهبرد عملیاتی این سازمان برای دوران باقی مانده از عمر دولت یازدهم مطرح نشده و چنین به نظر می‌رسد که ماه‌های پیش روی، به «اداره» این سازمان سپری شود تا بدین ترتیب، شعار رئیس جمهور در استفاده از زنان در پست‌های کلیدی تحقق یافته باشد.
به گزارش «تابناک»؛ هرچند عملکرد مسعود سلطانی‌فر در سازمان میراث فرهنگی با نقدهایی گره خورده بود، در دوره او اتفاق خوبی نیز رخ داد که امروز در مراسم تودیعش به آنها به تفصیل اشاره کرده بود و از این منظر، نمی‌توان دوره حضورش در این سازمان عریض و طویل را که محصول ادغام ناقص چند مجموعه است، بدون دستاورد خواند.
زهرا احمدی‌پور از پانزدهم آبان، جانشین مسعود سلطانی‌فر شد و یکباره از مدیرکلی دفتر تقسیمات کشوری، چند پله ارتقا یافت و نه معاون وزیر یا وزیر، بلکه مستقیم معاون رئیس جمهور شد. به زعم ناظران این انتصاب به واسطه درخواست‌های برخی گروه‌ها برای عملی شدن شعار رئیس جمهور در افزایش مشارکت زنان در مناصب دولتی بود.
پررنگ‌ترین شکل مطالبه از سوی فراکسیون زنان مجلس بود که همزمان با تغییرات در هیأت وزیران در نامه‌ای علنی به رئیس جمهور، خواستار استفاده از زنان در پست‌های خالی شده بودند: «فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی با یادآوری آنچه حضرتعالی در موقع انتخابات به آن اشاره کرده و نقش زنان را در ساختار قدرت الزامی دانسته‌اید، لازم می‌داند در این برهه حساس و در آستانه انتخابات ـ که به ترمیم کابینه روی آورده‌اید ـ با الزامی کردن انتخاب معاونت‌ها و مدیران ارشد وزارتخانه‌ها از میان زنان توانمند کشور، بارقه امید را در دل آنان ایجاد کرده و یکی از مطالبات بحق حوزه زنان را جامه عمل بپوشانید».
اکنون این مطالبه به قیمت انتصاب یک چهره غیرمتخصص در رأس سازمان میراث فرهنگی تحقق یافته است. احمدی پور در فاصله سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۲ مدیرکل دفتر تقسیمات کشوری وزارت کشور بوده است. از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴ هم به عنوان معاون ورزش بانوان در سازمان تربیت بدنی مشغول به کار شد و از سال ۱۳۹۳ تاکنون هم رئیس کمیسیون تخصصی هیأت ممیزه در گروه علوم انسانی بوده و در سال ۱۳۹۴ نیز برای دومین بار، مدیرکل دفتر تقسیمات کشوری شد.
او درباره سازمانی که تحویل گرفته، گفته است: «بنده تازه وارد مدیریت این سازمان شدم و نمی‌توانم به تمام موضوعات پاسخ دهم، ولی بیشترین هدفم در وهله نخست، برداشتن موانع و مشکلات در این سازمان است؛ بنابراین، سعی بر آن دارم تا تحرک فعالیت‌ها را در سازمان افزایش دهم. سیاست‌های دولت تدبیر و امید در حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با تحرک و نگاه خلاقانه پیش خواهیم برد».
سیدمحمدبهشتی، رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی مسعود سلطانی‌فر، رئیس قبلی سازمان میراث فرهنگی را به نادرشاه افشار تشبیه کرد که به همه کشور سفر کرده است؛ بنابراین، باید مدال دوندگی بگیرد و افزود: «امیدوارم خانم احمدی‌پور هم با توجه به ویژگی‌هایی که دارند، موفق باشد. از سوی دیگر، ما بنا به دلایلی باید از حضور وی در این سازمان پشتیبانی کنیم. حتی از سال ۱۳۰۹ هیچ خانمی به ریاست این سازمان انتخاب نشده بود».
اظهارات بهشتی را می‌توان غیرمنطقی‌ترین استدلال ممکن درباره انتخاب یک مقام مسئول تلقی کرد، چون بیشتر پست‌های کلیدی مملکت تاکنون، مسئول زن به خود ندیده و بنابراین احمدی پور برای همه این مسئولیت شایستگی دارد. البته شاید احمدی پور نشان دهد، بر خلاف سوابقش، توان کسب موفقیت در مسئولیت حساسی که به او سپرده شده را دارد و پیش‌داوری‌ها درباره شکست احتمالی‌اش در رقم زدن اتفاقات مهم در این حوزه، غلط از آب درآید.
در این چارچوب بهترین پاسخ برای منتقدین انتصاب احمدی پور، انتشار متن برنامه او برای این مسئولیت است که لابد با بررسی آن برنامه، این زن برای چنین مسئولیتی برگزیده و منصوب شده است. انتشار این برنامه و از آن مهم‌تر، اجرای برنامه مذکور در هشت ماه باقی مانده از عمر دولت یازدهم، ثابت خواهد کرد که انتصاب احمدی پور، پروژه تبلیغاتی نبوده و این سازمان در ماه‌های پیش روی صرفاً اداره نمی‌شود.
زهرا احمدی‌پور از پانزدهم آبان، جانشین مسعود سلطانی‌فر شد و یکباره از مدیرکلی دفتر تقسیمات کشوری، چند پله ارتقا یافت و نه معاون وزیر یا وزیر، بلکه مستقیم معاون رئیس جمهور شد. به زعم ناظران این انتصاب به واسطه درخواست‌های برخی گروه‌ها برای عملی شدن شعار رئیس جمهور در افزایش مشارکت زنان در مناصب دولتی بود.
پررنگ‌ترین شکل مطالبه از سوی فراکسیون زنان مجلس بود که همزمان با تغییرات در هیأت وزیران در نامه‌ای علنی به رئیس جمهور، خواستار استفاده از زنان در پست‌های خالی شده بودند: «فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی با یادآوری آنچه حضرتعالی در موقع انتخابات به آن اشاره کرده و نقش زنان را در ساختار قدرت الزامی دانسته‌اید، لازم می‌داند در این برهه حساس و در آستانه انتخابات ـ که به ترمیم کابینه روی آورده‌اید ـ با الزامی کردن انتخاب معاونت‌ها و مدیران ارشد وزارتخانه‌ها از میان زنان توانمند کشور، بارقه امید را در دل آنان ایجاد کرده و یکی از مطالبات بحق حوزه زنان را جامه عمل بپوشانید».
او درباره سازمانی که تحویل گرفته، گفته است: «بنده تازه وارد مدیریت این سازمان شدم و نمی‌توانم به تمام موضوعات پاسخ دهم، ولی بیشترین هدفم در وهله نخست، برداشتن موانع و مشکلات در این سازمان است؛ بنابراین، سعی بر آن دارم تا تحرک فعالیت‌ها را در سازمان افزایش دهم. سیاست‌های دولت تدبیر و امید در حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با تحرک و نگاه خلاقانه پیش خواهیم برد».
سیدمحمدبهشتی، رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی مسعود سلطانی‌فر، رئیس قبلی سازمان میراث فرهنگی را به نادرشاه افشار تشبیه کرد که به همه کشور سفر کرده است؛ بنابراین، باید مدال دوندگی بگیرد و افزود: «امیدوارم خانم احمدی‌پور هم با توجه به ویژگی‌هایی که دارند، موفق باشد. از سوی دیگر، ما بنا به دلایلی باید از حضور وی در این سازمان پشتیبانی کنیم. حتی از سال ۱۳۰۹ هیچ خانمی به ریاست این سازمان انتخاب نشده بود».
اظهارات بهشتی را می‌توان غیرمنطقی‌ترین استدلال ممکن درباره انتخاب یک مقام مسئول تلقی کرد، چون بیشتر پست‌های کلیدی مملکت تاکنون، مسئول زن به خود ندیده و بنابراین احمدی پور برای همه این مسئولیت شایستگی دارد. البته شاید احمدی پور نشان دهد، بر خلاف سوابقش، توان کسب موفقیت در مسئولیت حساسی که به او سپرده شده را دارد و پیش‌داوری‌ها درباره شکست احتمالی‌اش در رقم زدن اتفاقات مهم در این حوزه، غلط از آب درآید.
در این چارچوب بهترین پاسخ برای منتقدین انتصاب احمدی پور، انتشار متن برنامه او برای این مسئولیت است که لابد با بررسی آن برنامه، این زن برای چنین مسئولیتی برگزیده و منصوب شده است. انتشار این برنامه و از آن مهم‌تر، اجرای برنامه مذکور در هشت ماه باقی مانده از عمر دولت یازدهم، ثابت خواهد کرد که انتصاب احمدی پور، پروژه تبلیغاتی نبوده و این سازمان در ماه‌های پیش روی صرفاً اداره نمی‌شود.
