به گزارش تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، سید حسین رهی فعال فرهنگی و رسانه ای طی یادداشتی نوشت : معلم؛ واژه‌ای بسیار زیبا، برتر و بامسمایی که هر آنچه در بیان و توصیف شخصیت، عظمت، پیشینه، آوازه، وجهه و جایگاه علمی، آموزشی، تربیتی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و بطور کلی جامعیت آن سخن بگوییم حق مطلب، آنگونه که بایسته و شایسته است ادا نمی‌شود
هرچه به گذشته‌تر بر گردیم این اوصاف و شاخص‌ها پررنگ‌تر و هر چه جلو برویم متاسفانه کم رنگ‌تر می‌شوند.
این یادداشت، صرفاً یک دلنوشته‌ی شخصی است و هیچ ارتباطی با دولت‌ها و حکومت‌ها ندارد و جز این هرگونه برداشت ناصواب و ناروا است.
بازی روزگار، سبک زندگی و وجود شرایط حاکم بر زندگی اجتماعی باعث شده است تا معلم به جای پیمایش سیر صعودی، تنزل پیدا کند و جایگاه چند بعدی اش متزلزل گردد.
یک زمانی معلم در ردیف مشاغل طراز اول بود اگرچه امام (ره) با اشاره و تمسک به یک حقیقت قرآنی فرمود؛ معلمی شغل انبیاء است و در پرتو ارزش کار معلم بود که جامعه به نتیجه رسید؛ معلمی شغل نیست بلکه هنر است.
روزگاری معلم، علاوه بر معلمی، قاضی هم بود و حتی با سن کم ریش سپید (معتمد) نیز.
البته جای مسرت و خوشحالی و البته پیشرفت و سعادت است که امروزه قضات برجسته، وکلا، مهندسین، پزشکان، و دیگر حِرَف و مشاغل مستقلاً و بصورت حرفه‌ای وجود دارند و به هم نوعان خود خدمت رسانی می‌نمایند، اما چون معلم، در گذشته منهای امور تخصصی مثل پزشکی و ... بقیه فضائل را دارا بود به جهت یادآوری و دلخوشی معلمان عزیز، این مرقومه بعنوان گریزی بر موضوع نگاشته شد اگرچه از حق و واقعیت نباید گذشت که خود معلم (افکار و عملکردش) در بوجود آمدن وضعیت موجود خودش نیز بی تقصیر نیست.
روزگاری معلم؛ مصداق این مصرع استاد شهریار بود.
آنچه خوبان همه دارند تو یک جا داری.
آری؛ معلمی خصوصاً در جوامع عشیره‌ای اشرف مشاغل بود، اما امروزه با توجه به پیشرفت همه جانبه‌ی تمدن و نسل امروزی و وجود مشاغلی که بعضاً از آن‌ها اصطلاح شغل کاذب نام برده می‌شود تماماً دست در دست هم داده تا معلم در گذران زندگی و رفع مایحتاج روزمره با مشکل مواجه باشد تا جاییکه ناگزیر و ناچار است به صنوف و مشاغل دیگر ورود کند و در سرجمع، شأن و منزلتش خدشه دار گردد.
یکی از ایرادات وارده و البته حُسن جامعه فرهنگی، کثرت آنهاست و در همین سایه و راستا است که که به این بهانه و توجیه، حق و حقوق واقعی آنان در جامعه استیفاء نمی‌گردد.
آنچه که مهم و مورد انتظار است تلاش جمعی در جهت پاسداشت و حفظ منزلت معلم که بی شک، معتمدترین قشر از اقشار مختلف جامعه محسوب می‌شود، می‌باشد که به یقین، تحقق این امر ضرورتی لازم الاجرا و اجتناب ناپذیر است.
پرهیز از هرگونه حواشی و برگشت و ایجاد دوران طلایی معلم همراه با همه تغییرات حاصله در اجتماع، دور از دسترس نیست اگر تصمیم گیران و تصمیم سازان که افتخار شاگردی معلم را دارند، بخواهند.
به امید آنروز.
در پایان ضمن پاسداشت مقام معلم و گرامیداست سالروز شهادت استاد مطهری (ره) روز و مقام معلم را به همه معلمان خودم در تمامی دوران تحصیل و همینطور همکاران گرانقدر و پیشکسوتان ارجمند تبریک و شادباش عرض می‌نمایم.
از خدای بزرگ برای همه معلمین آسمانی طلب رحمت و مغفرت واسعه و برای عزیزان در قید حیات، سلامتی، نشاط، سربلندی و عاقبت بخیری مسئلت دارم.