ظاهر سخنان منتسب به نادر قاضی‌پور منتخب مردم ارومیه برای مجلس دهم و نماینده ارومیه در مجالس هشتم و نهم مملو از زشتی و ناهنجاری است؛ از خاطره‌ای نه چندان اخلاقی با شیخ قدرت علیخانی تا اظهاراتی که زن‌ستیزانه قلمداد شده و تا گوشه و کنایه‌هایی که آشکارا قوم‌گرایانه است ولی با یادآوری کارنامه قاضی‌پور در دو دوره اخیر مجلس و اعتماد مردم ارومیه به وی، انصاف این است که سخنان وی را با نگاهی متفاوت نیز مورد ارزیابی و بررسی قرار داد.
به گزارش «تابناک»، آمار تهیه شده توسط آزمایشگاه شبکه‌های اجتماعی دانشکده برق و کامپیوتر دانشگاه تهران نشان می‌دهد که با نگاه آماری، قاضی‌پور پرکارترین نماینده مجلس نهم بوده است. در ستون روزهای غیبت و دفعات تاخیر قاضی‌پور عدد صفر ثبت شده است، وی با امضای 139 طرح به همراه یک نماینده دیگر بیش از دیگر نمایندگان مجلس طرح امضا کرده است، با 17 بار نطق بیش از همه نمایندگان دیگر نطق پیش از دستور داشته است، با 658 تذکر کتبی به وزرا دوازده برابر متوسط مجلس پاپیچ وزرا شده است و با 139 بار سوال از وزرا، با اختلافی فاحش بیش از هر نماینده دیگری وزرا را در معرض سوال قرار داده است. البته این را هم باید به یاد داشت که صرف این آمار خارق‌العاده، نشانه این نیست که قاضی‌پور کارآمدترین نماینده مجلس بوده است ولی تا زمان فراهم شدن ابزاری مناسب برای مقایسه کیفی نمایندگان مجلس ظاهرا راه دیگری برای مقایسه عمومی کارنامه نمایندگان وجود ندارد.
این کارنامه قاضی‌پور به زمان دولت یازدهم نیز محدود نیست. رسانه‌هایی که گذشته قاضی‌پور را فراموش کرده‌اند برای شمشیرزنی همزان به وی و احمدی‌نژاد، او را وارث احمدی‌نژاد نامیده‌اند در حالی که قاضی‌پور به نمایندگی از مجلس نهم مسئول پی‌گیری شکایت از احمدی‌نژاد نیز شده بود.
این کارنامه کاری و رای مردم ارومیه اکنون در معرض یک علامت سوال قرار گرفته است و عده‌ای حتی از ضرورت سخت‌گیری در زمان بررسی اعتبارنامه قاضی‌پور در مجلس دهم سخن می‌گویند ولی قبل از غرق شدن در هیاهوهای رسانه‌ای امکان این وجود دارد که این سوال مطرح شود که مشکل سخنان منتسب به قاضی‌پور چیست؟ آیا سخنان بی‌ادبانه منتسب به وی، رگه‌هایی از واقعیت‌های تلخ را نیز در خود جای نداده است؟
بخش‌هایی از این سخنان از نظر ادب و نزاکت قابل قبول نیست، بخش‌های دیگر نسبت به اهالی منطقه‌ای از کشور توهین‌آمیز است و بخش‌هایی دیگر از آن قوم‌گرایانه و یا حتی نژادپرستانه است ولی حتی در مورد بیشتر همین سخنان نیز امکان طرح سوالاتی تامل برانگیز وجود دارد.
نخست این که، اگر چه عبارات توهین‌آمیزی که درباره رقبای انتخاباتی قاضی‌پور مطرح شده است تا صلاحیت آنها برای حضور در مجلس زیر سوال برده شود با هیچ معیاری قابل قبول نیست و می‌تواند نماد کامل قدرت‌طلبی بی‌مهار باشد ولی برخی ادعاهای قاضی‌پور درباره رقبایش قابل تامل است. مثلا قاضی‌پور از کاندیدایی سخن گفته است که «در خوی می‌گوید خویی‌ام؛ به یکانی می‌گوید یکانی‌ام؛ در دانشگاه می‌گوید دانشگاهی‌ام؛ در میان ترک‌ها می‌گوید ملیت چی‌ام. تا دیروز راستی بود امروز شده چپ! اینها همه‌شان منافق‌اند!». آیا زشتی این نفاق مورد اشاره قاضی‌پور از زشتی ادبیات قاضی‌پور کمتر است؟
دوم این که باید یادآور شد در فضای انتخاباتی مجلس دهم و آرای سلبی که هدف آن بیش از آن که فرستادن نمایندگانی مناسب به مجلس باشد، جلوگیری از رفتن افراد نامناسب به مجلس بود، نمایندگان زن مجلس نهم در راس فهرستی بودند که ادعا می‌شد باید برای نرفتن آنها به مجلس تلاش شود زیرا بیشتر از این که به حقوق زنان کمک کرده باشند با آن مقابله کرده‌اند. تلاشگران آن صحنه که اکنون سخنان قاضی‌پور درباره بی‌فایده بودن حضور زنان در مجلس را تخطئه می‌کنند، آیا می‌توانند امیدوار باشند که زنان راه یافته از آرای سلبی انتخابات کارنامه بهتری در مجلس خواهند داشت؟ مرور سوابق این زنان منتخب تازه راه یافته به مجلس و برنامه‌های قابل تامل ارائه شده توسط برخی از آنان خود می‌تواند موضوع یک گزارش خواندنی باشد.
و در پایان این که بدون بررسی دقیق، باور کردن خاطره غیراخلاقی منتسب به قاضی‌پور درباره قدرت علیخانی نیز چندان منصفانه نیست. اگر کسی این ادعای قاضی‌پور را باور کند، قاعدتا با این سوال مواجه خواهد شد که مگر نماینده قزوین در مجلس هشتم مرتکب چه خطایی شده است که قاضی‌پور این گونه از وی انتقام گرفته است. به همین سبب است که بدون اظهار نظر شیخ قدرت علیخانی در این باره باور کردن ادعای قاضی‌پور چندان منصفانه نیست. اول باید توضیحات علیخانی را در این باره شنید.
